Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Clamavi De Profundis
Popularne teksty
Clamavi De Profundis - Boic Bravesoul
Boic Bravesoul
Tekst dodał(a): SilverSword
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): KacSzu
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): anmar09
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Come and peer into the cave,
Forbidden Gate where Boic brave,
Went down to save us from the grave.
Our fathers sinned through avarice,
The open hand became a fist,
And greed: a miser's drunkenness.
The Dwarven treasure trove increased,
Incessant mining roused a beast,
The eldest born of fire released.
Corporeal in his domain,
He bound the Dwarves with heated chain,
Save one, to fetch him gems, remained.
The Dwarf named Boic stood his ground,
Amid the flames deep underground,
The fiendish voice did then resound,
“Puny Dwarf, what treasure, tell,
Have you brought me down to hell?
Your single hope to please me well.”
“I went above, beyond your plane,
And thought, whatever might you gain,
Since you would think of all as plain?
“But there is one thing you have not,
And I have it, so I brought,
My few good works, a simple lot.”
“I am death and I am gloom DEMON
I am everlasting doom,
This chamber gapes to be your tomb.”
And then they fought with bitter rage,
A Dwarf and demon, flame encaged,
One victor, One to pay the wage.
Upon the beast's back, Boic clung,
And treasures round the demon hung,
Boic seized a diamond like the sun.
He gripped his blacksmith's hammer dull,
To subjugate the demon's soul.
He drove the gem into its skull,
“I purge this mountain, hear my voice,
You shall leave, you have no choice,
Free from sin, we shall rejoice.”
And Boic's reign shall live a creed,
Devoid of avarice and greed,
Where wealth is meant to serve a need.”
Forbidden Gate stands at the hole,
To remind us of our goal,
Our wealth is found inside the soul.
Forbidden Gate where Boic brave,
Went down to save us from the grave.
Our fathers sinned through avarice,
The open hand became a fist,
And greed: a miser's drunkenness.
The Dwarven treasure trove increased,
Incessant mining roused a beast,
The eldest born of fire released.
Corporeal in his domain,
He bound the Dwarves with heated chain,
Save one, to fetch him gems, remained.
The Dwarf named Boic stood his ground,
Amid the flames deep underground,
The fiendish voice did then resound,
“Puny Dwarf, what treasure, tell,
Have you brought me down to hell?
Your single hope to please me well.”
“I went above, beyond your plane,
And thought, whatever might you gain,
Since you would think of all as plain?
“But there is one thing you have not,
And I have it, so I brought,
My few good works, a simple lot.”
“I am death and I am gloom DEMON
I am everlasting doom,
This chamber gapes to be your tomb.”
And then they fought with bitter rage,
A Dwarf and demon, flame encaged,
One victor, One to pay the wage.
Upon the beast's back, Boic clung,
And treasures round the demon hung,
Boic seized a diamond like the sun.
He gripped his blacksmith's hammer dull,
To subjugate the demon's soul.
He drove the gem into its skull,
“I purge this mountain, hear my voice,
You shall leave, you have no choice,
Free from sin, we shall rejoice.”
And Boic's reign shall live a creed,
Devoid of avarice and greed,
Where wealth is meant to serve a need.”
Forbidden Gate stands at the hole,
To remind us of our goal,
Our wealth is found inside the soul.
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczeniePrzyjdźcie i zajrzyjcie do jaskini,
Na Zakazane Wrota, z których dzielny Boic,
W dół by zbawić nas od grobu.
Nasi Ojcowie grzeszyli chciwością,
Otwarta dłoń stała się pięścią,
A chciwość : skąpca upojeniem.
W krasnoludzkim skarbcu majątek pomnożył się,
Nieustanne wydobywanie obudziło bestię,
Najstarszy zrodzony z ognia uwolniony.
Cielesny w swojej dziedzinie,
Związał krasnoludy rozgrzanym łańcuchem,
Zostawiając jednego, by przynosił mu klejnoty.
Krasnolud imieniem Boic utrzymał w miejscu się,
Wśród płomieni głęboko pod ziemią,
Wtedy zabrzmiał diabelski głos,
"Mały krasnoludku, jaki skarb, powiedz,
Kazał Ci sprowadzić mnie do piekła?
Twoja jedyna nadzieja, by dobrze usłużyć mi."
"Wyszedłem w górę, poza twoją domenę,
I pomyślałem, czy cokolwiek mógłbyś zyskać,
Skoro uważasz, że wszystko jest błahe?"
"I jest jedna rzecz której nie masz,
A więc przyniosłem Ci ją, a z nią
Kilka moich, prostych dzieł."
"Jestem śmiercią, jestem zagładą,
Nieskończonym końcem,
Ta komnata będzie Twoim grobem."
Więc walczyli przepełnieni dzikim szałem,
Krasnolud i demon, w płomieniach uwięzieni,
Jeden zwycięży, by spłacić dług.
Na grzbiecie bestii Boic przylgnął,
A skarby wokół demona wisiały,
Boic chwycił diament co jak Słońce wyglądał.
Tępy chwycił młot kowalski,
By zniewolić duszę demona.
Wbił klejnot w jego czaszkę,
„Oczyszczam tę górę, usłysz mój głos,
Nie masz wyboru, odejdziesz,
Wolni od grzechu będziemy się radować”.
A panowanie Boica będzie żyło kredem;
Pozbawione skąpstwa i chciwości,
Tam, gdzie bogactwo ma służyć potrzebom”.
Zakazana Brama stoi przy dziurze,
By przypomnieć nam o naszym celu,
Nasze bogactwo znajduje się w duszy.
Sama piosenka jest dość ciężka do przetłumaczenia, ze względu na specyfikę języka angielskiego użytego tu (tj, dość poetyckiego), więc niektóre fragmenty brzmią dość dziwnie.
Na Zakazane Wrota, z których dzielny Boic,
W dół by zbawić nas od grobu.
Nasi Ojcowie grzeszyli chciwością,
Otwarta dłoń stała się pięścią,
A chciwość : skąpca upojeniem.
W krasnoludzkim skarbcu majątek pomnożył się,
Nieustanne wydobywanie obudziło bestię,
Najstarszy zrodzony z ognia uwolniony.
Cielesny w swojej dziedzinie,
Związał krasnoludy rozgrzanym łańcuchem,
Zostawiając jednego, by przynosił mu klejnoty.
Krasnolud imieniem Boic utrzymał w miejscu się,
Wśród płomieni głęboko pod ziemią,
Wtedy zabrzmiał diabelski głos,
"Mały krasnoludku, jaki skarb, powiedz,
Kazał Ci sprowadzić mnie do piekła?
Twoja jedyna nadzieja, by dobrze usłużyć mi."
"Wyszedłem w górę, poza twoją domenę,
I pomyślałem, czy cokolwiek mógłbyś zyskać,
Skoro uważasz, że wszystko jest błahe?"
"I jest jedna rzecz której nie masz,
A więc przyniosłem Ci ją, a z nią
Kilka moich, prostych dzieł."
"Jestem śmiercią, jestem zagładą,
Nieskończonym końcem,
Ta komnata będzie Twoim grobem."
Więc walczyli przepełnieni dzikim szałem,
Krasnolud i demon, w płomieniach uwięzieni,
Jeden zwycięży, by spłacić dług.
Na grzbiecie bestii Boic przylgnął,
A skarby wokół demona wisiały,
Boic chwycił diament co jak Słońce wyglądał.
Tępy chwycił młot kowalski,
By zniewolić duszę demona.
Wbił klejnot w jego czaszkę,
„Oczyszczam tę górę, usłysz mój głos,
Nie masz wyboru, odejdziesz,
Wolni od grzechu będziemy się radować”.
A panowanie Boica będzie żyło kredem;
Pozbawione skąpstwa i chciwości,
Tam, gdzie bogactwo ma służyć potrzebom”.
Zakazana Brama stoi przy dziurze,
By przypomnieć nam o naszym celu,
Nasze bogactwo znajduje się w duszy.
Sama piosenka jest dość ciężka do przetłumaczenia, ze względu na specyfikę języka angielskiego użytego tu (tj, dość poetyckiego), więc niektóre fragmenty brzmią dość dziwnie.
Historia edycji tłumaczenia
| Tekst: |
zespół Clamavi De Profundis (autorstwo zbiorowe) Edytuj metrykę |
|---|---|
| Muzyka: |
zespół Clamavi De Profundis (autorstwo zbiorowe) |
| Rok wydania: |
2020 |
| Wykonanie oryginalne: |
https://www.youtube.com/watch?v=ugCE-LyxhOA |
Komentarze (0):