Wardruna - Andvevarljod

Pieśń o tkaniu przeznaczenia

Tkaliśmy, tkaliśmy,
z kępką dziergów,
nuta szukałem
w głąb ziemi,
z wiatrem płynąłem,
piękne pieśni
losu boginie,
zapraszały mnie,
prosiły, abym zobaczył,
mój własny wątek,
w norniej mowie.

Runa jest kłębkiem
z nici losu,
ramy rymu,
zacieśniają więzy.
Wirujące wiatry,
fruwające w umyśle,
życie i los,
słowa pociekały.

Czy widziałeś swój pierwszy dzień,
wziął pierwszy oddech,
wokoło stało dziewięć norn,
tkających los w wiatr życia.

Leżałeś w ramionach matki,
związany pępowiną,
zamienioną na więzy pokoleń,
życie i los w tej pętli.

Dziewice wznoszą się na kopcu przodków,
tanczą nad duchami i elfami,
wiatr bawi się, w dziewicach tańczy,
wiatr, który chce cię prowadzić.

Dziewięć norn – staje się,
przędą i wiążą – przeznaczenie.

Dla mego potomstwa ofiaruję dar,
aby żadna przędza złośliwa, niedola,
przy drzewie, przy kamieniu, przy kamieniu trolla,
okołowują los, bez złośliwości.

Dziewięć norn, usłysz mnie!
bądź moją ścieżką, prowadź mnie
łagodnymi rękami,
w śmiechach nurtu.

Wchodząc,
myśli znikały
Wychodząc,
radło płynie
Każde ruch,
wola rośnie
Serce bije
Daleko widzę
Wiatr w czapce
Wiatr w umyśle
W mojej odwadze
W mojej woli
Uwalniaj to
Pozwól mu odejść
Staję się całością
Jestem całością

Przyjdź wietrze w czapce
Przyjdź wietrze w umyśle
Wola, która rośnie
W łagodzącym wierszu
Budzi burzę
Tłumi choroby i smutek
Stajesz się zdrowy
Jesteś zdrowy
Staję się całością
Jestem całością

Teraz nornie
przeplatają swoją opowieść
Pieśń cichnie
wiatr razem z nią
Darowane prezenty
dla słuchającego
Tutaj stoję
w świętym miejscu
Stare wspomnienie
pozostawia mnie.