Waldemar Kocoń - Jutro może być za późno (3. wersja)

Jak oślepione słońcem ptaki
Z lękiem szukamy swoich gniazd
Wypatrujemy nieba znaków
I gnamy na oślep, tracąc twarz

Kto nie ma twarzy, kto imienia
Pod maską kryje grzech i strach
Dla kogo wolność to zniszczenia
Jutro mu plecy złoi bat

Jutro to może być za późno
Odpowiedzialność brać za dom
Cegłę do cegły składać równo
Słyszysz ostatni przestróg dzwon
Stanąć na nogi Polska musi
Solidarności ludzkiej gmach
Wciąż chcą podzielić nas i skłócić
W duszach kropidłem zasiać strach

Imperium jadu zakłamania
Samozagłady sieje wiatr
Z dna nienawiści się wyłania
Nieodgadniony lepszy świat

Więc póki czas i póki pora
Siada przy stole z bratem brat
Rozsądek każe, serce woła -
Nie stój nade mną tak jak kat
Różaniec, krzyż i kamień w dłoniach
Krucjatą w pokojowy marsz
Postęp i równość - świrów zmora
Dwa różne światy - mrok i brzask