Monika Borys - Pinokio

[Słowny wstęp]
Gdzie jesteś, Pinokio!?
Za jaką szarugą?
Wyszedłeś na krótko - a - nie ma Cię długo.
Ty wiesz, że Cię lubię!
Więc rękę mi podaj
I mów - opowiadaj - o Swoich przygodach!

[1 Zwrotka]
Gdy Gepetto, Cię wystrugał
z pnia twardego drzewa.
Nie przypuszczał, że potrafisz
biegać, tańczyć, śpiewać!
Sprawił Ci z papieru surdut
kupił - elementarz.
Abyś mógł się uczyć w szkole
nie, na własnych, błędach!

[2 Zwrotka]
Ale teatr marionetek,
bliżej był, niż szkoła.
Tańcem skusił cię Arlekin,
złoto, dał, Ogniojad!
Miałeś potem, przygód wiele
Tak się w życiu wiedzie.
Biedny ojciec, Twój Gepetto,
szukał - Cię - po - świecie!

[1 Refren]
Pinokio, ach Pinokio!
Drewniany pajacyku.
Zaufaj - dobrej wróżce,
Za głosem - serca - idź.
Niech co dzień, kwitną róże!
I słychać śpiew - słowików!
Uśmiechem płać - za dobroć,
Tak łatwiej - żyć!

[2 Refren]
Pinokio, aach Pinokio!
Drewniany pajacyku.
Zaufaj - dobrej wróżce,
Za głosem - serca, idź.
Niech co dzień kwitną róże!
I słychać śpiew - słowików,
Dobrocią płać - za dobroć
Tak łatwiej, żyć!

Tak łatwiej - żyć.

Pinokio!
Pinokio!?

[3 Zwrotka]
Przyrzekałeś, dobrej wróżce
że się będziesz uczył.
Lecz wybrałeś, kraj zabawek
duże, ośle, uszy!
Grałeś w cyrku, na arenie
w busz Cię niosły grzyby.
Pomagałeś, uciec ojcu,
z brzucha, WIELKIEJ, RYBY!

[4 Zwrotka]
I wróciłeś z Nim do domu
Pół-pajac, pół-człowiek.
Całe lata, pracowałeś
by, mu wrócić, zdrowie!
Dziś nie jesteś już kukiełką
Lecz - zwyczajnym - chłopcem.
Dzielisz miłość, dom i szczęście
ze Swym - starym - ojcem!

[1 Refren] [x2]
Pinokio, ach Pinokio!
Drewniany pajacyku.
Za sprawą - dobrej wróżki,
Dziś z nami - możesz, być.
Niech co dzień, kwitną róże!
I słychać śpiew - słowików,
Dobrocią płać - za dobroć.
Tak łatwiej, żyć!

[2 Refren]
Pinokio, aaach Pinokio!!
Drewniany pajacyku!
Za sprawą - dobrej wróżki!
Dziś z nami - możesz być.
Niech co dzień, kwitną róże!!
I słychać śpiew - słowików!
Dobrocią płać - za dobroć!
Tak łatwiej... żyć.