FranKo - Nie dzwoń już więcej

W telewizji szklanej kłamstwa szeptają znów
Autobus o świcie wiezie kilka smutnych życiem dusz
Dzień za dniem dusi mnie
Ja wyzwolić chciałbym się
Zaczarowane życie - nasza słodka depresja
Pełno małych kłamstw i fanaberia, i fanaberia
Jak inaczej wolnym być w świecie, w którym wszystko wolno
Widzisz za dużo jak w scenariuszu filmu porno

Nie dzwoń już więcej
Zajęty jestem umieraniem
Nie patrz już więcej
To nie sprawi, że przestanę (x2)

Karmimy się tylko zardzewiałą nadzieją
A marzenia blakną, bezczelnie płowieją
Pijani życiem mieliśmy być, obiecałaś przecież mi
Scenariusz będzie tylko jeden - urwie się film
Nie płacz, nie szlochaj, ciszej nad tą trumną
Ciszej, proszę Cię
Przecież ktoś obiecał, że i tak wszyscy umrą

Nie dzwoń już więcej
Zajęty jestem umieraniem
Nie patrz już więcej
To nie sprawi, że przestanę (x2)