Bring Me The Horizon - Medusa

Na moich ramionach zacisnęły się pazury samej Śmierci.
Śmiertelny odór wisi w powietrzu.
Jej woń...
Jej ciało zmartwychwstaje.

Oh, gdy będę ci potrzebny,
Szukaj mnie pod drzewem, do którego będę przywiązywał linę.
Tam, gdzie niegdyś kwitła nasza miłość.

Zabrałem ze sobą wszystkie nasze zdjęcia i spaliłem je na brzegu morza.
Zabrałem ze sobą wszystkie nasze zdjęcia i spaliłem je na brzegu morza.
Lecz nie martw się, najdroższa,
Prawdziwe piękno kryje się głęboko pod powierzchnią skóry.

Psyche!

Twoje piękno przeminęło.
Dlaczego więc nie odejdziesz, by pierdolić się sama ze sobą, dziwko?
Dlaczego więc nie odejdziesz, by pierdolić się sama ze sobą, dziwko?

Oh, powinienem był wiedzieć,
By nie patrzeć jej w oczy.
Lada moment obrócę się w kamień.
Gdyż jej świetliste spojrzenie jest moją zgubą.

Meduza.
Meduza.

Twoje piękno przeminęło.
Dlaczego więc nie odejdziesz, by pierdolić się sama ze sobą, dziwko?
Na moich ramionach zacisnęły się pazury samej Śmierci.
Śmiertelny odór wisi w powietrzu.
Jej woń...
Jej ciało zmartwychwstaje.

Odkąd mnie opuściłaś, nic już nie jest takie samo.
Lecz z każdą godziną i z każdym dniem,
Pamięć o tobie powoli zanika...
Każdy wschód słońca, i każdy jego zachód,
Pomoże mi, bym zapomniał...
O twoim imieniu, o twoim uśmiechu, o twoim spojrzeniu...
Meduzo.

Ściąłem jej głowę i złożyłem u stóp Ateny.
W przeciwieństwie do swych sióstr, jej boskość nie była nieśmiertelna.
Niech to będzie mą zemstą, za każdą ranę, którą pozostawił wbity w me plecy nóż.
Za każde nacięcie na filarze twego łoża.
Niech to będzie mą zemstą, za każdą ranę, którą pozostawił wbity w me plecy nóż.
Za każde nacięcie na filarze twego łoża.