Wojciech Młynarski - Satyra na buty

Czy cię, mój widzu, rozbawię, nie wiem
Lecz zacznę wierszyk od tego
Że kiedyś widział satyryk pewien
Jak kopią leżącego

Przedtem pod peta poszła połówka
Więc zapał chłopców zdjął szczery
Aż w butach "Chełmek" pękła zelówka
Wbijana w chude nery

Solidnie kogoś tam flekowali
I powtarzali: "A to skór...!"
Aż pękła skóra i wyjrzał palic
Z półbuta firmy "Radoskór"

Satyryk, jasna rzecz, się nie wtrącał
Lecz myślał: "Strój, muzo, lirę
Bo ja potrzebę czuję palącą
By gruchnąć na to satyrę!"

Papier w maszynie umieścił z wprawą
I w trzy czy cztery minuty
Gruchnął satyrę słuszną i krwawą
Na co? Rzecz jasna, na buty

"Nie może - pisał - epoka piękna
Dać na ten fakt akceptacji
Że w butach 'Chełmek' zelówka pęka
W normalnej eksploatacji!"

A muza nad nim polatywała
Jak ten majowy motylek
Szepcząc: "Kochany misiu, ty śmiało
Możesz pisywać do 'Szpilek'!"