Herjalf - Kiedy topnieją śniegi

Dusza twa niespokojna gnana tam w wieczną noc
gdzie krew przelana dumą twą
A miejsce to przeklęte jest. Zostań tu, ja błagam cię

Woń odległych lądów wzywa mnie by w naturze rogów zdobyć je
Niech w ogniu staną ściany kaplic... Niech dym udusi już zakonnic krzyk

Patrz na horyzont i proś o przychylny wiatr
Czas by statki wyruszyły w morską toń
Mroczny żywioł opętany piorunami
Z wielką siłą w żagle dmie
szum rozciętych morskich fal ukazuje krzykiem

Dusza twa niespokojna gnana tam w wieczną noc
gdzie krew przelana dumą twą
A miejsce to przeklęte jest. Zostań tu, ja błagam cię

Wróć na ojczysty ląd, wypełnij pustkę mą
Swą chwałą okryj mnie, zabij tęsknotę

Rozrywając mieczem ciała swoich wrogów
Do księżyca zakrwawionym ostrzem stali wyje ból
Cienie rogów przykrywają żar popiołów
nie do końca wypalonych, starych krzyży