Henryk Rejmer - Tylko z tobą po życia kres

Lubię cię życie witać w zachwycie,
Gdy wiosna świeżością tchnie.
Ziemia paruje, bocian kołuje
Gniazdo odnalazł tu swe.
Rzeka się mieni, łąka zieleni
I słońce na niebie lśni.
Ptaki śpiewają, żaby kumkają,
Powietrze od żaru drży.

Ref: Tylko z tobą spać na sianie,
Z tobą witać dzień.
Z tobą słuchać kropel grania
Kiedy pada deszcz.
Tylko z tobą, prostą drogą,
Aż po życia kres
Iść mi trzeba, by do nieba,
Za żywota wejść.

Kiedy zaświta, rosą nas wita,
Grzybami pachnący las.
Gdy brzask dzień rodzi nocka odchodzi,
Do życia budzi się świat.
Idziemy drogą, a konie obok
Pędzą galopem przez wieś.
Tętent się niesie, po wsi, po lesie,
A echo podwaja je.

Żyto się kłosi, pszenica złoci,
A rzeka iskrzy jak len.
Słońca promienie, kruszą kamienie,
Co w sercu leżą na dnie.
Moja najdroższa, moja najsłodsza,
Ust słodkich nektar mi daj.
Chcę go pić duszkiem, złotym garnuszkiem,
Jak wodę w lipcowy skwar.