Elena Kamburova - Любовь и разлука

Jeszcze twój ślubny strój nie został uszyty,
I chór zaśpiewał na naszą cześć
A czas zaczął pędzić - woźnica nieostrożny,
I konie już rwą się do galopu,
I konie już rwą się do galopu.

Ach, tylko żeby trojka nie zboczyła z drogi,
Dzwoneczek nie zamilkł pod zaprzęgiem.
Dwie wieczne przyjaciółki - miłość i rozłąka
Nie chodzi jedna bez drugiej.
Dwie wieczne przyjaciółki - miłość i rozłąka
Nie chodzi jedna bez drugiej.

Te wrota my sami otworzyliśmy, my sami
I wprzęgliśmy szczęśliwie trojkę,
I oto w zamieci coś zajaśniało przed nami,
a coś innego zgasło w oddali,
a coś innego zgasło w oddali.

Jest święta nauka - Słuchać jeden drugiego,
Na przekór wichurom, przez cały czas!
Dwaj wędrowcy wieczni - miłość i rozłąka
Podzielą się w pełni z nami.
Dwaj wieczni wędrowcy - miłość i rozłąka
Podzielą się w pełni z nami.

Czym dłużej żyjemy, tym lata są krótsze,
Tym słodszy jest przyjaciół głos.
Ach, tylko by nigdy dzwoneczek nie zamilkł pod zaprzęgiem
Oczy by patrzyły w oczy!
Oczy by patrzyły w oczy!

To brzeg, to morze, to słońce, to zamieć,
To jaskółki, to wrony...
Dwie wieczne drogi - miłość i rozłąka
Przez serce me biegną na wskroś...
Dwie wieczne drogi - miłość i rozłąka
Przez serce me biegną na wskroś...