Yang Zong Wei & Zhang Bichen - Liang Liang

CHŁÓD

Stopniowo nadchodzi noc, okrywając chłodem kwiaty.
Patrzysz w dal, choć zmierzch pochłonął blask.
Nie mogę rozmyślać o tym, tak trudno o tobie zapomnieć.

Chłonąc piękno kwiatów brzoskwini, możesz wspomnienie minionego czasu porzucić?
To serca bezmiar oceanu, wciąż udaje, że nie boli ani nie dokucza.
Ale to tylko złudzenie.

Chłodną nocą, łzy tęsknoty zmieniają się w rzekę.
Stają się wiosennym osadem, który je pielęgnuje.
Czas mija, po rękawy pełen miłości, której
zapach niknie wraz z płatkami uchodzącymi strumieniem.
Chłód losu otuli mnie suknią z kwiatów,
rozsypując doczesne życie w pył, raniąc serce.
Trudno odebrać śmierci uczucia.
Złamane serce nie zapomina, swej dawnej krzywdy.
Po poprzednim życiu nadal trwa... dawna niechęć.

Moje włosy przyprószone szronem, ucieszy blask z twoim powrotem. (siwizną :)
Nawet jeśli czas bez końca, nie możemy go zmarnować.
Błądząc bez celu, wędrując z czasem przemiany dojrzeją.

Zziębnięte kwiaty brzoskwini, niczym życie staną się gorętsze.
Zagościłaś w mym sercu na długo, dość abyśmy byli razem przez trzy wcielenia.
(nasze ramiona ponownie połączą się)
Po drugiej stronie rzeki.

Chłodną nocą, łzy tęsknoty zmieniają się w rzekę.
Stają się wiosennym osadem, który je pielęgnuje.
Czas mija, po rękawy pełen miłości, której
zapach niknie z płatkami uchodzącymi strumieniem.
Chłód losu otuli mnie suknią z kwiatów,
rozsypując doczesne życie w pył, raniąc serce.
Trudno odebrać śmierci uczucia.
Złamane serce nie zapomina, swej dawnej krzywdy.

Chłodne trzy życia i 3 światy upłyną przelotnie jak sen.
Tych minionych lat powiew, osuszył już me łzy.
Gdy wzajemne wspomnienia nie mogą się już rozpoznać,
pozwól wzajemnym uczuciom opaść z pyłem.
Po chłodnych 10 milach, gdy ponownie rozkwitnie wiosna,
również znajdzie za drzewem kolejny huragan.
Opadłe płatki niczym uczucia spłyną wraz z bezlitosną rzeką.
Nie pozwól, aby dawne żale naszych serc schłodziły ten niewinny kwiat.
Mego życia pragnienie, nim rozsypię się w pył.