Vasilis Papakonstantinou - Βασίλισσα (Vasílissa)

Με τα δόντια να κρατάει το θυμό του,
απ' τα μάτια του να κρέμονται τα χρόνια.
Ήρθαν δύσκολοι καιροί μες στο μυαλό του,
σε μια κίνηση έχασε όλα του τα πιόνια.
Ήρθαν δύσκολοι καιροί μες στο μυαλό του.

Η βασίλισσα στα μαύρα πλησιάζει,
του γελάει με τα χείλη της κομμάτια.
Ένα ψέμα ανοίγει και τον αγκαλιάζει
και του δίνει δυο φιλιά στα δυο του μάτια.
Ένα ψέμα ανοίγει και τον αγκαλιάζει.

Το φυσάει και σκορπάει τ' άρωμά του,
το χαϊδεύει και τα χρώματά του σβήνει.
Τον τρυπάει με τη γλώσσα στην καρδιά του
κι όλες του τις αναμνήσεις του τις πίνει.

Μαύρος έρωτας τον παίδευε όλη νύχτα,
ό,τι ξόδεψε, τα μάζευε αιώνες.
Το πρωί μια ευχή κρατούσε μες στα νύχια,
να μην έρθουν οι επόμενοι χειμώνες.
Το πρωί μια ευχή κρατούσε μες στα νύχια.

Το φυσάει και σκορπάει τ' άρωμά του,
το χαϊδεύει και τα χρώματά του σβήνει.
Τον τρυπάει με τη γλώσσα στην καρδιά του
κι όλες του τις αναμνήσεις του τις πίνει.