Teresa Tutinas - Nie poznaję siebie

To było tak: spojrzałam w lustro
Spojrzałam nagle, a tu masz
Nie moja twarz, zmieniona twarz
I oczom dziwię się i ustom
Zwyczajne lustro w zwykłych ramach
A ja niezwykła, nie ta sama

Nie poznaję siebie, wiesz, nie poznaję
Jakaś inna, inna sobie się wydaję
Spoglądam w lustro, a widzę jak we śnie
Nie mnie, nie mnie, nie mnie

Nie poznaję siebie, wiesz, i tak się sobie dziwię
Jaka jestem, nie rozumiem nic właściwie
Czy ładna, czy brzydka, czy dobra, czy zła
I czy to ja, czy nie ja?

To było tak: spojrzałam nagle
Spojrzałam w oczy twoje, wiesz
I zrozumiałam, że w nich też
Nie taka jestem jak naprawdę
A może tyś oczami skłamał
To może inna, nie ja sama?

Nie poznaję siebie, wiesz, nie poznaję
Jakaś inna, inna tobie się wydaję
Dlaczego widzę na oczu twoich dnie
Nie mnie, nie mnie, nie mnie?

Nie poznaję siebie, lecz już wcale się nie dziwię
Wszystko jedno, wszystko jedno jest właściwie
Czy ładna, czy brzydka, czy dobra, czy zła
To jestem ja, tak, to ja...