Rabb - Refleksje

Otwieram drzwi, wychodze z domu, nie mówiąc nikomu nic,
dziwne odczucie w progu, jakbym przestał żyć,
Dluga nić powodów, myśli nie dają spokoju, cisza,
zamykam drzwi tak by nikt ich nie usłyszał,
dwa piętra dół, znowu witam parter, to straszne,
nic tak jak kiedyś nie jest tak zabawne..
Chwilami co było warte staje się mniej ważne,
żałuję tych, które zawsze brałem na poważnie,
wychodze z bloku, witam starą lawke,
starych znajomych, pełen zmartwień.. odpalam fajkę,
niebo nad miastem, budzi kolejne refleskje,
zastanawiam się co wtedy mogłem zrobić jeszcze,
Znowu.. stoje pod deszczem patrze na krople,
mokre spojrzenie, mówi szczerze o tym ze doroslem,
Jak dużym kosztem, szczerze? sam już nie wiem,
Został mi tylko browar na pocieszenie,

Mijaja chwilę i co chwilę wracam do tych wspomnień,
W których mam bliską osobe, bliska sercu moja siostre,
Ten watek, gdybym mógł zawrócić czas,
gdybym mógł przemyśleć tamtą chwilę jeszcze jeden raz,
teraz jest zapóźno, mijaja lata
i kolejne dni gdy siostra już nie widzi we mnie brata,
dla mnie to strata i kolejne chwile w głowie,
jeszcze kiedys powiem, szczerym słowem ze dziękuję Tobie,
Dwa lata w tył i to kolejna chwila, pewna dziewczyna,
Która przy mnie byla, gdy swiat mnie dobijal,
W myslach.. dom, rodzina, to ona da mi syna,
Zakochany chciałem tylko by była szczęśliwa,
Dzisiaj? Po dwóch latach, już jej nie widze,
To kolejna bliska która chce powiedzieć nienawidze,
to jest moje życie, trace to czego mi szkoda,
Zostalem sam ze sobą, smutek topi drugi browar,


Disiaj już nie ma nic i nic nie daje szczęścia,
Pamietam dni w ktorych nie musiałem szukać miejsca,
Ten wszechswiat, otacza mnie jak pustka w wersach
Przestać, by tak jak one o tym nie pamiętać,
Gdzieś tam, w oddali, niebo nad nami,
miedzy planami, znowu szukamy gwiazd
Sladami dwóch,.. znów, znajduje nas i znowu pada,
Byłem zbyt glupi, by powiedziec wtedy ze przepraszam