Opeth - Master's apprentices

Jest głos, który mnie wzywa
Jest światło, które na mnie pada
Jest wątpliwość, która się rozwiewa
Jest dzień, który nadchodzi
Jest rana, która się goi
Jest pora, która mnie oczekuje
Jest droga, która zakręca
Jest ogień, który wciąż płonie

Choroba wewnątrz mnie
Stałe tempo w stronę końca
Potrzeba jest silniejsza
Tym razem potrzeba jest głębsza

Jest pokój, którego poszukuję
Jest wolność, od której jestem zależny
Jest ból, który nigdy się nie kończy
Jest deszcz, który pada tylko na mnie
Jest sen, którym żyję
Jest życie, o którym marzę
Jest śmierć, której oczekuję
Jest dom, który opuszczam

Wstrzymuję oddech i czekam
Pozostały tylko chwile
Poruszenie dla przebrzmiałej nadziei
Skutek dla nieobecnego przyjaciela

Wyrwij wiarę z mego ciała
Pozostaw mnie błagającego o więcej
Weż to, co mam i odeślij mnie
W wieczny sen

Kojący trans
Kolory blakną
I znikają
Eteryczne światło
Pokazują mi, co mogę zrobić bez...

W bezruchu
Jestem tylko ja
Biorę to, co mogę
Kontroluję Cię, byś szedł naprzód

Zanikając
I odchodząc
Tęskniąc za snem
Coraz bliżej
Prowadzę drogą ku śmierci

Każdy nędzny sen
Pozostawiłem za sobą
Każdą godzinę na jawie
Leżę w oczekiwaniu
Zassany do środka przez wolę
Przepadłem w powodzi
Wszystkie moje pytania rozwinięte
Gdy zostałem wystawiony na próbę
Gdy już jestem pod spodem, nie ma powrotu

Zanurzając się w najgłębszą pustkę
Usunięta skorupa wysuszona i porzucona

Przemierzając nieznane drogi
Szukając nowego domu
Pustynia w mym oku
Wewnątrz jałowe ziemie