Marcel Wilemski - Ból jak kiedyś

Pełne smutku i żalu chwile
Chciałbym o nich zapomnieć, tylko tyle
Nie pamiętam bez wyzywania jednego tygodnia
Bo nie wyzwać to była by zbrodnia
Z ubioru, mowy i sposobu bycia
Po tych chwilach nie masz tam życia

Nie spoglądając na to co się stanie
Czekałeś jak on pogrążać przestanie
Grupa z samcem alfa na czele
Teraz Cię nienawidzi kiedyś przyjaciele
Wyzywał Cię twój najlepszy kolega to przymykałeś oko
Bo przynajmniej ty możesz być jeszcze spoko

Późnym wieczorem po parku wycieczki
Szukałeś od życia drogi ucieczki
Przy kimś obiecywał poprawę
A w tym co robił zdobywał wprawę
A jeśli milczenie jest złotem, zamilknę na wieki
Już nikt nie będzie miał ze mnie beki