FLiP - Katoniago

Kopiąc kamień w stagnacji zaułka
Stanąłem oko w oko z dobitnym, czarnym kotem
Pomarańczowy zmierzch ciągnie się w milczeniu i maluje cienie
Które niechętnie rozciągnęły się pod moimi ciężkimi krokami

Chwytając wiatr
I wirując po wieczornym niebie
Wszechwiedzące wrony patrzą na mnie z góry

Jakby chciały powiedzieć: "Jesteś na biegu jałowym swego życia, tylko na biegu jałowym"
By te smutne wiadomości dotarły tam, do mojego wnętrza
Teraz posłańcy spadli z nieba
Czarni jak smoła, silni towarzysze
Niegodziwie spiskują w tajemnicy
Ich okrzyki rozbrzmiewają w zmierzchu:
Krakanie i krakanie, i miauczenie, i krakanie i miauczenie

Utracone w niepokojących zaułkach
Zepchnięte nawet do piekła, bez możliwości powrotu
Dziecięce graffiti
Biały puch złośliwie zdmuchiwany z przydrożnego dmuchawca

Unosi się na wietrze
I zatacza pod wieczornym niebem
Z niewinnym spojrzeniem lecąc do nieznanej ulicy

Każdy z nich uśmiechnął się w ten, czy w inny sposób
Drwią i litują się nad moim życiem
Czarny kot i uśmiechnięta wrona
Czarne jak smoła oczy patrzą, jakby chciały się pożegnać
Prześladując mnie słowami, które zostały przemilczane
Ich krzyki brzmią niesamowicie:
Krakanie i krakanie, i miauczenie, i krakanie i miauczenie

Czarny kot patrzy na mnie z góry

Jakby był zdumiony jak często
Gubię drogę lub trafiam w ślepy zaułek
Upominają mnie
Czarny kot i uśmiechnięta wrona
Czarne jak smoła oczy sugerują, że jestem idiotą
Mówiąc: "Co osiągnąłeś w końcu, po tym wszystkim?"
Ich pytające krzyki:
Krakanie i krakanie, i miauczenie, i krakanie i miauczenie