Egon - Pomnik Pamięci Inki

Niech żyje Polska, niech żyje Łupaszko,
Swoje ostatnie słowa wypowiedziałaś katom,
Skazali Cię na śmierć, bo nikogo nie wydałaś,
A Polsce wiernie służyłaś, tak jak obiecałaś

Wgłębiając się w historie — szybciej uderza serce,
Dziś zbuduję Ci pomnik — cegiełka po cegiełce,
Rok czterdziesty trzeci — świat odbiera Ci rodziców,
Trafiając do AK wszystko zmieni się w Twym życiu

Za pomoc Podziemiu zostajesz aresztowana,
Po czym odbija Cię grupa majora Szendzielarza,
Piąta Wileńska Brygada, AK niczym rodzina,
Zostajesz sanitariuszką z pseudonimem Inka

Każdy swoim słowem buduje pomnik pamięci,
Dumny z bycia Polakiem, tej bohaterskiej ziemi,
Twojej ofiary śmierci wielu nie docenia,
Ja przed Tobą chylę czoła, zachowałaś się, jak trzeba [x2]

Wyjeżdżasz do Gdańska po zaopatrzenie,
W lokalu kontaktowym UB czeka już na Ciebie,
Ujęta przez bezpiekę łączniczka Cię zdradza,
Trafiasz do więzienia, jesteś bita, poniżana

Dopytują o Łupaszkę, Ty milczysz nieugięcie,
Odmawiasz współpracy, łzy spływają na ręce,
Choć byłaś bardzo młoda i nikogo nie zraniłaś,
Ty nawet wrogowi pomocy udzieliłaś

Lecz milicja zakłamana na niekorzyść Twą zeznała,
Rzeczywistość za kratami stała się czarno-biała,
Nadchodzi czas wyroku, przed nią ostatnia spowiedź,
Wolałaś oddać życie niż zdradzić kogokolwiek

Każdy swoim słowem buduje pomnik pamięci,
Dumny z bycia Polakiem, tej bohaterskiej ziemi,
Twojej ofiary śmierci wielu nie docenia,
Ja przed Tobą chylę czoła, zachowałaś się, jak trzeba [x2]