Andrzej Stasiuk & Haydamaky - Stepy akermańskie

Wpłynąłem na suchego przestwór oceanu,
Wóz nurza się w zieloność i jak łódka brodzi,
Śród fali łąk szumiących, śród kwiatów powodzi,
Omijam koralowe ostrowy burzanu.

Już mrok zapada, nigdzie drogi ni kurhanu;
Patrzę w niebo, gwiazd szukam przewodniczek łodzi;
Tam z dala błyszczy obłok? tam jutrzenka wschodzi?
To błyszczy Dniestr, to weszła lampa Akermanu.

Pływu szyrokym stepom, niby okeanom, jak czowen,
szczo dolaje bujni chwyli wysokoji trawy i tone u kowylli
ta znowu wyrynaje nad burjanom. Uże spadaje smert.
Ni szlachu, ni kurganu. Szukaju prowidnych zirok na neboschyli.
A tam dałekyj błysk i chmary poczornili,
widbytyj u Dnistri lichtar nad Akermanom.
Stijmo! Jak? Tycho. Jid'mo! Step szyrokyj.
Czujemo klycz Lytwy. Letymo. Nespokij.
Stijmo! Jak? Tycho. Jid'mo! Step szyrokyj.
Czujemo klycz Lytwy. Letymo. Nespokij.

Stijmo! Tak tycho, łysz czuty żurawliw z takoji dałyny,
szczo ne distane j sokił.
Tak tycho, szczo poczujesz netlu na stebli,
wuża słyzkogo szurchit u trawi wysokij.
Poczuw by nawit kłycz z łytowskoji zemli, ale nichto ne kłycze.
Step szyrokyj.
Stijmo! Jak? Tycho. Jid'mo! Step szyrokyj.
Stijmo! Jak? Tycho. Jid'mo! Step szyrokyj.
Czujemo klycz Lytwy. Letymo. Nespokij.
Stijmo! Jak? Tycho. Jid'mo! Step szyrokyj.
Czujemo klycz Lytwy. Letymo. Nespokij.

Stójmy! — Jak cicho! — Słyszę ciągną żurawie,
Których by nie dościgły źrenice sokoła;
I słyszę, kędy się motyl kołysa na trawie,
Kędy wąż śliską piersią dotyka się zioła.
W takiej ciszy — tak ucho natężam ciekawie,
Że słyszałbym głos z Litwy. — Jedźmy, nikt nie woła!

Stijmo! Jak? Tycho. Jid'mo! Step szyrokyj.
Czujemo klycz Lytwy. Letymo. Nespokij.
Stijmo! Jak? Tycho. Jid'mo! Step szyrokyj.
Czujemo klycz Lytwy. Letymo. Nespokij.