Ирина Дубцова - О Нем

Zbieram nasze spotkania, nasze dni, jak na nitkę – to tak długo.
Próbuję zapomnieć, ale nowa próba kłuje igłą.
Rozstawiam wszystkie marzenia po miejscach –
Twardsze nerwy, mniejsze od wiary dzień za dniem, tak pali się ono ogniem
Tylko myśli wszystkie o nim i o nim, o nim i o nim…

Ja do niego uniosę się w niebo
Ja za nim upadnę w przepaść,
Ja za nim, wybacz – duma,
Ja za nim jedynym, ja dla niego jedynego.

Ja do niego uniosę się w niebo
Ja za nim upadnę w przepaść,
Ja za nim, wybacz – duma,
Ja za nim jedynym, ja dla niego jedynego.

Rozumiem, że z pozoru, do przyjaciół się uśmiecham – to nie proste.
Postawiłabym kropkę, lecz znowu przecinek – to poważne.
Rozlatuję się ze smutku na kawałki,
Na odłamki – wszystko bez sensu dzień za dniem, tak pali się ono ogniem,
Tylko myśli wszystkie o nim i o nim , o nim i o nim...

Ja do niego uniosę się w niebo
Ja za nim upadnę w przepaść,
Ja za nim, wybacz – duma,
Ja za nim jedynym, ja dla niego jedynego.

Ja do niego uniosę się w niebo
Ja za nim upadnę w przepaść,
Ja za nim, wybacz – duma,
Ja za nim jedynym, ja dla niego jedynego.

Ja do niego uniosę się w niebo
Ja za nim upadnę w przepaść,
Ja za nim, wybacz – duma,
Ja za nim jedynym, ja dla niego jedynego.

Ja do niego uniosę się w niebo
Ja za nim upadnę w przepaść,
Ja za nim, wybacz – duma,
Ja za nim jedynym, ja dla niego jedynego.

Ja do niego uniosę się w niebo…
Ja do niego uniosę się w niebo
Ja za nim upadnę w przepaść,
Ja za nim, wybacz – duma,
Ja za nim jedynym, ja dla niego jedynego.