Zdzisław Maklakiewicz (ur. 9 lipca 1927 w Warszawie, zm. 9 października 1977 tamże) – polski aktor teatralny i filmowy. Syn ekonomisty Ładysława Maklakiewicza, i Czesławy z domu Normark; bratanek kompozytorów Jana, Franciszka i Tadeusza.

Podczas II wojny światowej służył w Armii Krajowej. Brał udział w powstaniu warszawskim (pseud. "Hanzen"), walcząc w Śródmieściu jako strzelec w kompanii motorowej "Iskra" batalionu "Kiliński". Po kapitulacji powstańczej Warszawy przewieziony do niemieckiego obozu jenieckiego (stalag XVIII-C Markt Pongau, nr jeniecki: 105022), skąd powrócił do Polski we wrześniu 1945.

W 1947 roku podjął studia aktorskie w Krakowie, potem w PWST w Warszawie – dyplom uzyskał w 1950 roku. Próbował studiować reżyserię, lecz nie ukończył tych studiów. Był aktorem Teatru Syrena, Teatru Polskiego, Teatru Ludowego w Warszawie. Występował w Teatrze Ludowym w Nowej Hucie. Od 1958 do 1962 grał w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku. W latach 1962-64 był aktorem w Teatrze Kameralnym i Teatrze Polskim we Wrocławiu. W latach 1967-69 - w Teatrze Starym w Krakowie, w latach siedemdziesiątych - w Teatrze Narodowym i Teatrze Rozmaitości w Warszawie.

Został pobity w pobliżu Hotelu Europejskiego w Warszawie, zmarł kilka dni po pobiciu.

W wielu filmach (m.in. Andrzeja Kondratiuka) grywał razem z Janem Himilsbachem, którego był przyjacielem.

2 sierpnia 2009 prezydent Lech Kaczyński pośmiertnie odznaczył Maklakiewicza Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za osiągnięcia w działalności na rzecz rozwoju polskiej kultury.