Szanse na sukces są duże, gdy masz po swojej stronie Nickelback. Są nawet jeszcze większe, gdy wspiera cię Spider-Man. Lecz kiedy obydwoje pracują na twoją korzyść, nawet najdzielniejszy super-bohater zastanowi się dwa razy nad walką z tak potężną siłą.
Wokalista i gitarzysta Theory of a Deadman Tyler Connolly, wie, że obecnie wszystko toczy się po myśli jego zespołu. W końcu debiutancki album Kanadyjskiego kwartetu, ich sztandarowy produkt, wydany dla 604 Records, to nowy odcisk znaleziony przez frontmana Nickelback Chad’a Kroeger’a. Na dodatek, Connolly i Theory of a Deadman zostali wprowadzeni do rockowego światka przez bardzo wysoki poziom: współpracującą gitarę do mega-hitu Kroeger’a „Hero”, najwybitniejszego kawałka z platynowego albumu ze ścieżką dźwiękową do filmu „Spider-Man”, podczas gdy utwór Theory of a Deadman „Invisible Man” znajduje się na stronie b singla „Hero” i również znalazł sobie miejsce na tym soundtracku.
26-letni Connolly, zdał sobie sprawę z tego, że to rola wpłynęła na sukces zespołu. W 1999 roku, gdy Nickelback był jednym z najpopularniejszych zespołów w Kanadzie, Tyler pokazał się na jednym z przyjęć w Vancouver i został zauważony przez Kroeger’a. Ich wspólny przyjaciel zaprosił obu muzyków. „Chad pewnie słyszał to miliony razy: ‘wiesz co? mój kumpel gra w zespole’”, mówi Connolly. „Jestem pewien, że przewracał oczami i odpowiadał ‘Ach tak’. Jednak przesłuchał nasze demo i powiedział, że bardzo mu się podoba.”
Po sukcesie Default - kolejnej grupie z Vancouver, Kroeger przypisuje wiarę w odkrywanie-Kroeger i jego pełnomocnik, Jonathan Simkin założyli wytwórnię, 604 Records. Ich pierwszy zespół to Theory of a Deadman. ‘Przez swoją produkcję, zainteresowały się nami inne wytwórnie,’ mówi Connolly. ‘Ze wszystkich labelów, z którymi rozmawialiśmy, najlepszy wydał nam się Roadrunner, zatem skończyliśmy podpisując z nimi kontrakt.’ (604 zgodzili się być ekskluzywnie licencjonowani przez Roadrunner.)
Zespół-Connelly (wokal, gitara), Dave Brenner (gitara), Dean Back (bas) i Tim Hart (perkusja)-wkrótce wszedł do Greenhouse Studios w Vancouver, by nagrać swój debiutancki krążek. Kroeger został, wraz z Joey’em Moy’em, co-proucentem, który nadzorował sesje kolidujące z trasą Nickelback. ‘Chad jest jednym z najmądrzejszych ludzi jakich spotkałem,’ mówi Connolly. ‘Nigdy nie musieliśmy się martwić o jakieś braki w utworach, gdyż on je zawsze wypełniał, dozował w nie wspaniałą harmonię. Gdy wyjeżdżał my dalej pracowaliśmy, a mixy mu wysyłaliśmy, gdziekolwiek, do diabła, był. Słuchał ich i mówił ‘Yea’ lub ‘Nay,’ ‘Spróbujcie tego’ lub ‘To brzmi jedwabiście, róbcie to dalej.’’
Connolly kieruje w grupie pisaniem piosenek, zarówno muzyki jak i tekstów. ‘Wiele utworów to związkowe kawałki,’ wyjaśnia. ‘Myślę, że każdy może odnieść się do tego rodzaju piosenek. By zdobyć słuchaczy, trzeba spróbować utożsamić się z nimi i śpiewać takie kawałki, by byli je w stanie zrozumieć. Czasem, to sprawia, że czują się dobrze i chcą usłyszeć te kompozycje raz jeszcze.’
„Nothing Could Come Between Us,” pierwszy singiel i klip z płyty, jest zasadniczym przykładem ‘związkowego kawałku’ Connolly’ego. ‘Utwór traktuje o chłopaku, który jest już zmęczony swoją dziewczyną,’ wyjaśnia. ‘Ona go kocha, a on jej nie bardzo, i ten związek po prostu się nie sprawdza. Kompozycja ta jest dość ciężka, lecz łatwo jest ją śpiewać i jest całkiem przyjemna.’
Kolejny znakomity utwór - i tematyczny odjazd od reszty płyty to „Last Song”, ballada, od której Theory of a Deadman zaczepnęli swoją, trzeba przyznać niecodzienną, nazwę. ‘Napisałem „Last Song” jakieś pięć lat temu, i oryginalnie pieśń ta nosiła tytuł „Theory of a Deadman,”’ mówi Connolly. ‘Opowiada o chłopaku, który zapisuje swoje wspomnienia przez popełnieniem samobójstwa. Lecz w tej sytuacji przybywa do niego pozytywny anioł. Nie możesz życia przyjąć za pewnik, i jeśli wyzbędziesz się rozumu, przegapisz bardzo dużo.’
‘Gdy przerobiliśmy ten tytuł na „Last Song,” nie mieliśmy jeszcze nazwy zespołu, zatem pomyśleliśmy o Theory of a Deadman,’ kontynuje. ‘Niektórzy myślą, że zamierzamy być grupą death-metalową, ale my jesteśmy tylko muzykami. Wszystko co możemy robić to grać naszą muzykę, i mieć nadzieję, że ludzie ją polubią.’
Connolly mówi, że nigdy, nie przypuszczałby, że spotkanie na losowej imprezie da Theory of a Deadman życiową szansę. ‘Każdy marzy, by to robić, ale jest to trochę surrealistyczne,’ przyznaje. ‘Jestem szczęśliwy, że mogę to robić, gdyż jest to wszystko jest przezabawne. Mamy dość poważne brzmienie, ale gdy raz ludzie nas poznają, zorientują się, że jesteśmy tylko czterema kolesiami, którzy chcą się dobrze bawić. Jednak będziemy ciężko pracować, by nam się to udało.’

Popularność zespołu wzrosła dodatkowo, gdy utwór „Santa Monica” stał się jednym ze sztandarowych kawałków z soundtracku do gry „Fahrenheit”. Oprócz wspomnianego wyżej utworu, w OST z gry znalazły się także „Say Goodbye”, „No Way Out” oraz „No Suprise”.