Vanesa Martin - Despedida y Cierre

Pożegnanie i zamknięcie wraca znowu rutyna
weź to co mam, kim byłam i kim jestem
nie mam siły w rękach by je otworzyć, niosą strach
moje ciało rozciąga się podążając za mym sercem

i mówi mi, zaprasza do hałasu
mówi mi co mam robić
nie rozumie że nic nie powiem
że mnie nie obchodzi by znów coś stracić

mówi mi że to moja wina
że moje życie jest tym lub tamtym
ja Cię nie rozumiem, nie wiem o co pytasz
a choćbym mogła, nie chce

ach i udaje każdej nocy że popadam w paranoje
i uciekam bardzo daleko, uciekam bardzo daleko
ach, wiem że po mnie widać że załamanie
to powoli się leczy, to powoli się leczy

Pożegnanie i zamknięcie twoim światło dałam
dwa obroty klucza który nie ma do mnie żalu
zabrałam się w drogę nie wiedząc o czym zapomniałam
nauczyłam się z bezsenności, że przewracając się uratowała mnie

mówi mi o wynalazkach i ściska w gardle
pochłania moje chęci do pracy
prosi o chwile i znów mnie wyczerpuje
już mnie nie obchodzi by znów coś stracić

mówi mi że to moja wina
że moje życie jest tym lub tamtym
ja Cię nie rozumiem, nie wiem o co pytasz
a choćbym mogła, nie chce

ach i udaje każdej nocy że popadam w paranoje
i uciekam bardzo daleko, uciekam bardzo daleko
ach, wiem że po mnie widać że załamanie
to powoli się leczy, to powoli się leczy

to leczy się powoli

ach i udaje każdej nocy że popadam w paranoje
i uciekam bardzo daleko, uciekam bardzo daleko
ach, wiem że po mnie widać że załamanie
to powoli się leczy, to powoli się leczy

pożegnanie i zamknięcie wracam znów do rutyny