Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Trans-siberian Orchestra
Trans-siberian Orchestra - What Good This Deafness
What Good This Deafness
Tekst dodał(a): immolated
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): immolated
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): Hitsugi
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
[BEETHOVEN]
WHAT GOOD THIS DEAFNESS
THAT MY WHOLE LIFE I HAVE DREAD
WHAT GOOD THIS DEAFNESS
WITH THESE VOICES IN MY HEAD
WHAT GOOD THIS DEAFNESS
IF THIS PRATTLE I MUST HEAR
IF I WERE BLIND I'M SURE THEY WOULDN'T DISAPPEAR
[TWIST]
DID YOU REALLY WANT TO BELIEVE WHAT YOU'RE SAYING
DID YOU REALLY WANT TO BE HERE ALONE
HAVE I INTERRUPTED A MOMENT OF PRAYING
WHILE YOUR LIFE'S DECAYING
YOUR SINS ARE THEY WEIGHING
WHILE YOU'VE BEEN CARVING YOUR STONE
ALL ON YOUR OWN
DID YOU REALLY WANT TO SIT HERE IN SILENCE
COULD IT BE THAT BROODING IS PART OF YOUR ART
IS IT AN EXTENSION OF ARTISTIC LICENSE
A MOODY DEFIANCE
OF ALL OF LIFE'S TYRANTS
WHILE YOU'VE BEEN SEARCHING YOUR HEART
ALONE WITH US IN THE DARK
[Beethoven implores the spirits to leave him alone, but Twist tells him that as shadows they only exist by the light that Beethoven's life has cast and as that light is fading, it is only natural that they should cling to its last moments of illumination. As the clock strikes midnight their conversation is suddenly interrupted by the appearance of Mephistopheles. His presence causes all the other spirits to shrink silently back to the corners of the room.]
[Mephistopheles informs Beethoven that he has come to collect the composer's soul. Faced with eternal damnation, the terrified composer claims that it cannot be his time, that he has yet to complete his Tenth Symphony. Mephistopheles looks at the manuscript and then with seemingly uncharacteristic generosity, offers to give him as much additional time as he needs, but only if he will tell him what parts he plans to add or change. Beethoven is forced to admit that it is his masterpiece and he would not change a single note. His bluff called, Beethoven still can not believe that this is how his life must end. Mephistopheles assures him that not only is it so, but his reaction is the nearly universal response from every man who is about to be condemned to hell. But he then tells Beethoven he is a very fortunate man, for he has decided to offer the maestro something very rarely offered to humans at the end of their time, a second chance, a possible way out of his most unfortunate dilemma.]
WHAT GOOD THIS DEAFNESS
THAT MY WHOLE LIFE I HAVE DREAD
WHAT GOOD THIS DEAFNESS
WITH THESE VOICES IN MY HEAD
WHAT GOOD THIS DEAFNESS
IF THIS PRATTLE I MUST HEAR
IF I WERE BLIND I'M SURE THEY WOULDN'T DISAPPEAR
[TWIST]
DID YOU REALLY WANT TO BELIEVE WHAT YOU'RE SAYING
DID YOU REALLY WANT TO BE HERE ALONE
HAVE I INTERRUPTED A MOMENT OF PRAYING
WHILE YOUR LIFE'S DECAYING
YOUR SINS ARE THEY WEIGHING
WHILE YOU'VE BEEN CARVING YOUR STONE
ALL ON YOUR OWN
DID YOU REALLY WANT TO SIT HERE IN SILENCE
COULD IT BE THAT BROODING IS PART OF YOUR ART
IS IT AN EXTENSION OF ARTISTIC LICENSE
A MOODY DEFIANCE
OF ALL OF LIFE'S TYRANTS
WHILE YOU'VE BEEN SEARCHING YOUR HEART
ALONE WITH US IN THE DARK
[Beethoven implores the spirits to leave him alone, but Twist tells him that as shadows they only exist by the light that Beethoven's life has cast and as that light is fading, it is only natural that they should cling to its last moments of illumination. As the clock strikes midnight their conversation is suddenly interrupted by the appearance of Mephistopheles. His presence causes all the other spirits to shrink silently back to the corners of the room.]
[Mephistopheles informs Beethoven that he has come to collect the composer's soul. Faced with eternal damnation, the terrified composer claims that it cannot be his time, that he has yet to complete his Tenth Symphony. Mephistopheles looks at the manuscript and then with seemingly uncharacteristic generosity, offers to give him as much additional time as he needs, but only if he will tell him what parts he plans to add or change. Beethoven is forced to admit that it is his masterpiece and he would not change a single note. His bluff called, Beethoven still can not believe that this is how his life must end. Mephistopheles assures him that not only is it so, but his reaction is the nearly universal response from every man who is about to be condemned to hell. But he then tells Beethoven he is a very fortunate man, for he has decided to offer the maestro something very rarely offered to humans at the end of their time, a second chance, a possible way out of his most unfortunate dilemma.]
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieCo dobrego po tej głuchocie
[Beethoven]
Co dobrego po tej głuchocie
Że me całe życie się bałem
Co dobrego po tej głuchocie
Z tymi głosami w mej głowie
Co dobrego po tej głuchocie
Jeśli muszę słuchać tego szczebiotu
Gdybym był ślepy, to na pewno by nie znikły
[Zwrot]
Czy naprawdę chciałeś uwierzyć w to co mówisz
Czy naprawdę chciałeś być tutaj sam
Czy przerwałem chwile modlitwy
Gdy twe życie gnije
Twe grzechy się ważą
Gdy rzeźbisz twój własny kamień
Wszystko sam
czy naprawdę chciałeś siedzieć tu w ciszy
Czy możliwe to że rozpamiętywanie to część twego kunsztu
Czy jest rozwinięciem twej licencji artysty
Markotnego buntu
Przeciw tyranom całego twego życia
Gdy poszukiwałeś swego serca
Sam z nami w ciemności
[Beethoven błaga dusze by zostawiły go w spokoju ale Zwrot mówi mu, że jako cienie istnieją one tylko przez światło, które rzuca życie Beethovena, i gdy to światło gaśnie to naturalnym jest, że powinny trzymać się kurczowo ostatnich chwil jego świecenia. Gdy zegar wybija północ ich rozmowę przerywa nagle pojawienie się Mefistofelesa. Jego obecność sprawia, że wszystkie inne dusze kurczą się w ciszy w zakamarkach pokoju.]
[Mefistofeles informuje Beethovena, że przyszedł po jego duszę. Stojąc w obliczu wiecznego potępienia przerażony kompozytor twierdzi, że to nie może być czas na niego, że on jeszcze musi ukończyć swoją Dziesiątą Symfonię. Mefistofeles spogląda na rękopis i z pozornie nietypową hojnością, oferuje dać mu tyle dodatkowego czasu ile potrzebuje, ale tylko wtedy jeśli Beethoven powie mu które części planuje dodać lub zmienić. Beethoven jest zmuszony przyznać, że to jego dzieło sztuki i że nie zmieniłby ani jednej nuty. Jego blef został wykryty, Beethoven, nadal nie może uwierzyć, że tak się musi skończyć jego życie. Mefistofeles zapewnia go, że nie tylko tak jest, ale jego reakcja to prawie typowa odpowiedź od każdego człowieka, który za chwilę będzie skazany na piekło. Ale wtedy on mówi Beethovenowi, że jest wyjątkowym szczęściarzem bo zdecydował zaoferować mistrzowi coś bardzo rzadko proponowane ludziom na końcu ich życia - drugą szansę, możliwe wyjście z jego najbardziej pechowej rozterki.]
[Beethoven]
Co dobrego po tej głuchocie
Że me całe życie się bałem
Co dobrego po tej głuchocie
Z tymi głosami w mej głowie
Co dobrego po tej głuchocie
Jeśli muszę słuchać tego szczebiotu
Gdybym był ślepy, to na pewno by nie znikły
[Zwrot]
Czy naprawdę chciałeś uwierzyć w to co mówisz
Czy naprawdę chciałeś być tutaj sam
Czy przerwałem chwile modlitwy
Gdy twe życie gnije
Twe grzechy się ważą
Gdy rzeźbisz twój własny kamień
Wszystko sam
czy naprawdę chciałeś siedzieć tu w ciszy
Czy możliwe to że rozpamiętywanie to część twego kunsztu
Czy jest rozwinięciem twej licencji artysty
Markotnego buntu
Przeciw tyranom całego twego życia
Gdy poszukiwałeś swego serca
Sam z nami w ciemności
[Beethoven błaga dusze by zostawiły go w spokoju ale Zwrot mówi mu, że jako cienie istnieją one tylko przez światło, które rzuca życie Beethovena, i gdy to światło gaśnie to naturalnym jest, że powinny trzymać się kurczowo ostatnich chwil jego świecenia. Gdy zegar wybija północ ich rozmowę przerywa nagle pojawienie się Mefistofelesa. Jego obecność sprawia, że wszystkie inne dusze kurczą się w ciszy w zakamarkach pokoju.]
[Mefistofeles informuje Beethovena, że przyszedł po jego duszę. Stojąc w obliczu wiecznego potępienia przerażony kompozytor twierdzi, że to nie może być czas na niego, że on jeszcze musi ukończyć swoją Dziesiątą Symfonię. Mefistofeles spogląda na rękopis i z pozornie nietypową hojnością, oferuje dać mu tyle dodatkowego czasu ile potrzebuje, ale tylko wtedy jeśli Beethoven powie mu które części planuje dodać lub zmienić. Beethoven jest zmuszony przyznać, że to jego dzieło sztuki i że nie zmieniłby ani jednej nuty. Jego blef został wykryty, Beethoven, nadal nie może uwierzyć, że tak się musi skończyć jego życie. Mefistofeles zapewnia go, że nie tylko tak jest, ale jego reakcja to prawie typowa odpowiedź od każdego człowieka, który za chwilę będzie skazany na piekło. Ale wtedy on mówi Beethovenowi, że jest wyjątkowym szczęściarzem bo zdecydował zaoferować mistrzowi coś bardzo rzadko proponowane ludziom na końcu ich życia - drugą szansę, możliwe wyjście z jego najbardziej pechowej rozterki.]
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):