Revolution Renaissance - Trinity

Gdy miłość cię zaprasza, podążasz za nią
Choć jej drogi są trudne i strome
I gdy jej skrzydła otulają cię, poddajesz się jej
Mimo, że jej ukryta broń może cię zranić
I kiedy przemawia, wierz jej
Choć jej głos może rozbić twoje sny jak północny wiatr
Pustosząc ogród

Upłynęły lata
Ale ciągle nie możemy odnaleźć wewnętrznego spokoju
Zasmuceni, płaczemy
Trawa wzrasta z zaginionych nasion

Długa, ciemna, zimowa noc
Błaga słońce, by zaświeciło
Straciliśmy nasz cel, nasze dusze, nasze marzenia

Jak będzie?
Czy kiedykolwiek znajdziemy drogę, aby się stąd wydostać?

Budzisz się rankiem
I wybierasz nowe przebranie
By znaleźć choć trochę przyjemności
By znaleźć lepsze życie

Z dnia na dzień tracisz nadzieję
Z dnia na dzień więcej kłamiesz
Obwiniając wszystkich, których kochasz
Zostawiając ich za sobą

Wiem, że nie jest łatwo, gdy wiara usycha
Nie ma się czego złapać, nie ma gdzie się schować

Chciałbym mieć kogoś, kto pokazałby mi
Świat widziany oczami dziecka, który tak dawno straciłem
Ale tak bardzo się boję

Trójco, Trójco, oczyść mnie
Trójco, Trójco, ulecz moje rany
Trójco, Trójco, uwolnij mojego ducha
Trójco, Trójco uratuj mnie
Trójco, Trójco, zmieć moje życie
Trójco, Trójco, ocal moją duszę

Droga jest długa
Gdy podążasz nią samotnie
Czas przemija
A ja wiem tylko, że przetrwałem

Droga jest długa
Kiedy tracisz wszystko, co naprawdę kochasz
I kiedy w końcu odejdę,
Proszę, ułóż mnie na niebie, wśród gwiazd

Idę do niebieskiego wybrzeża
Wracam do miejsca, do którego kiedyś należałem

Zacząć od nowa
Zostawić przeszłość za sobą

Powstań z płomieniem
Tym, który został zamrożony od środka

Pudełko łez i odrodzenie w świetle

Trójca, Trójca...