Renata Przemyk - Tortury

- Raz! Dwa! Trzy! Cztery!

Sama sobie umiem zadać ból
Dręczę ciało swoje, dręczę mózg
Nieposzczuta psami, gryzę się
Pod batogiem tryska ze mnie śmiech

Lubię cierpieć, bo mam taki smak
Księciem mego życia został kat
Gdy mi mało, to ze wszystkich sił
Gniotę oczy i wyciskam łzy

Bo tortur, bo tortur, bo tortur nigdy dość (x2)

Czuję, że już obezwładnia cię
Moich pieszczot perwersyjna sieć
Ostre zęby i paznokci ślad
Zapewniają to, co lubisz tak

Nie odchodzisz, bo ci dobrze z tym
Zdrada też jest elementem gry
Małe szpilki agresywnych słów
Dają piekło i do nieba klucz

Bo tortur, bo tortur, bo tortur nigdy dość (x2)

~ ♫ ♫ ♫ ~

Bo tortur, bo tortur, bo tortur nigdy dość (x2)

Ludzie pragną, żeby gnębić ich
Prześladować, czasem nawet bić
Nic tak nie hartuje ich, jak cios
Wymierzony w serce, kark czy nos

Uciskany pełnię życia zna
Bo śmiechowi sens nadaje płacz
W bólach rodzi się prawdziwa moc
Więc cierpliwie każdy cierpi wciąż

Bo tortur, bo tortur, bo tortur nigdy dość (x4)

- Idea kobiety, z którą żyję, powinna chcieć...
- Zaprzęgać!