Pioter - Ku pamięci (ft.Ola Szablińska, Kuczuś, Stan; PROZE bit)

ta, Pioter,
aby upamiętnić tych którzy byli mi bliscy,
aby uwrażliwić tych, którzy nie zetknęli się z chorobą,
mały hołd w stronę wielkich ludzi, którzy odeszli.
oni odchodzą jeden po drugim-jestem smutny,
oni nie czują już nic, dane jest mi żyć ale jak z tym żyć;
przyjaciele w moim wieku tak samo silni,
czemu są winni, czym różnili się od innych chorych?
to nie moja wina ale jakos czuję się winny,
mógłbym odejść ja, a nie oni,
patrzyłem jak odchodzą-nic nie mogłem zrobić.
oni nie przegrali lecz zasłużyli na coś więcej,
podnosząc rękawice zostali bohaterem,
rękawice, które rzucił rak,
nie ważne ile mieli lat oni odeszli ale nie przegrali.
jesteśmy tacy sami-my wszyscy tu na oddziale,
trzymajmy się razem,
pamiętam bracie, siostro, brakuje mi was mocno,
ale rozumiem Bóg kazał wam odpocząć, odpocząć,
chciałbym mieć was obok
podobnie jak wasi rodzice, którzy cierpią.
ich serc żadne słowa nie pokrzepią,
nic tak nie boli jak bezpowrotna przeszłość

oni odeszli ale nie przegrali,
bo podjeli się walki
ku pamięci tych co są,
oni są i będą mimo, że odeszli x2

co mogą o tym wiedzieć tacy ludzie jak ja-
znam jedynie osoby których dotknął rak,
zdałoby się, że niektórych z nami nie ma już-
ból w sercu.
Bóg może istnieje ale w innym miejscu.
żaden z nas nie napisał tu tekstu w ich imieniu,
ale oburzył w naszym sercu.
Piotrek wciąż bije się o największą stawkę,
Kuba wygrał, ja tylko z boku patrzę, podziwiam.
jestem wściekły na siebie,
bo niejedna krzywda, którą mi wyrządzono jest błaha,
a traktowałem ją jak koniec świata;
nie mam prawa mówić o uczuciach tych ludzi,
nie mam prawa mówić ''głowa do góry''
i ''nie można się smucić, trzeba żyć dalej po stracie''
bo to nie prawda-
kiedy człowiek odchodzi, odchodzi część świata,
może i cały.
jestem tu dla Piotrka,
dla jego kolegów i koleżanek z oddziału,
dla tych, co uchodzili za dzieciaków,
a mieli w sobie tyle męstwa by stanąć do walki.
i nie waż się mówić, że przegrali.
oni byli mali, a tacy wielcy, wieczni,
nikt nie wykreśli ich z pamięci
i w tej kwestii nie ma żadnych ''ale'',
bo ktokolwiek podjął tak ciężką walkę
wygrał na starcie.
oni odeszli, ale nie przegrali, bo podjęli się walki
ku pamięci tych co są, są i będą,
mimo że odeszli, mimo, że odeszli

oni odeszli ale nie przegrali,
bo podjeli się walki
ku pamięci tych co są,
oni są i będą mimo, że odeszli x2


puste łóżko, czysta kołdra,
ich widok w myślach, już nie w oczach.
ot tak chciałbym z nimi pogadać,
pośmiać się i płakać.
jest nas co raz mniej,
w głębi duszy winię się za to, że żyję,
choć chcę żyć-oni też chcieli by przeżyć,
dorosnąć, wyjść za mąż, się ożenić, mieć dzieci,
opowiedzieć o ciężkim dzieciństwie,
które zostawiło blizny.
czym sobie zasłużyłem, że mam szansę-
tak samo jak oni walczę i będę walczył
by ich wysiłek nie poszedł na marne,
pragnę zachować o nich pamięć
bo każdy z nich był wielki, piękny, uśmiechnięty.
leki, które miały wyleczyć odbierają siłę,
wiem coś o tym, ale bez nich jak wyjść z choroby,
to boli. boję się, że mój czas też się skończy,
mam wielkie szczęście, że mam ciebie mamo,
nawet gdy nie mam sił wiem,
że warto walczyc dla ciebie.
każdy z nas chce to powiedzieć,
każdy z tego szpitala: ''cały nasz świat to mama''
i ci co odeszli, przepraszam, nie mówię w ich imieniu,
mówię o nich by nie pozostali w cieniu.
gdyby wszyscy mieli pojęcie o cierpieniu jak oni,
świat byłby inny. kochani, pamiętam o każdej wspólnej chwili

oni odeszli ale nie przegrali,
bo podjeli się walki
ku pamięci tych co są,
oni są i będą mimo, że odeszli x2

piosenkę dla tych co odeszli,
my wciąż sercami z wami,
z takim samym duchem walki, z problemami się zmagamy,
onkologia nas złączyła razem jak braterskie dusze,
zjednoczeni w tej chorobie, wykończeni, pełni wzruszeń
i nic nie muszę, ciągle sobie to powtarzam-
życie to jest śliska scena, która nas na śmierć naraża,
zadaje nam ból odbierając naszych bliskich,
mimo że nie ma ich z nami, nigdy w pamięci nie wyschli.
wypijmy za wszystkich, którzy ciężko walczyli,
oddajmy hołd tym, którzy zawsze przy nich byli
by przeżyli jakoś to co teraz jest najgorsze,
by się nie musieli zmagać więcej smutkiem, żalem, proszę.
to do Boga te słowa wypełnione przez szacunek,
wierzę, że istniejesz ... tylko wizerunek,
powiedz za jakie grzechy, czemu tak nas ukarałeś,
dlaczego psujesz to nad czym tak długo pracowałeś?