Paweł Czekalski - Wyrzucam z siebie

Wyrzucam z siebie, wyrzucam całą zgrają,
myśli które mi się we mnie nie podobają,
Wypraszam sobie, niech inni o swe dbają,
ja chcę gościć tylko takie, co rozwijają.

Jak długo jeszcze, na tych myślach chcesz wisieć,
żeś nie ideał, że jeszcze nie dzisiaj,
osiągniesz finisz swego spełnienia,
bo jakaś wada twa Cię ściąga do cienia,
nikt taki nie jest by tego nie miał,
każdy swoje paranoje hoduje nie raz.
Twój błąd szczególny niby przerwa w rozwoju,
po jakimś czasie będzie wyrwaniem z zastoju!


Wyrzucam z siebie, wyrzucam całą zgrają,
myśli które mi się we mnie nie podobają,
Wypraszam sobie, niech inni o swe dbają,
ja chcę gościć tylko takie, co rozwijają.

Jak wiele siły zbieramy wysyłamy,
w odwiecznym cyklu się poruszamy,
na kilku płaszczyznach czasu różnoliniowego,
dążymy do i od początku tego samego,
spokojnie od teraz będzie już zdrowiej,
gdy świt nastaje po nocy pełniowej,
i tyle piękna Słońce maluje po Świecie,
co robić wiecie od zawsze wiecie!


Wyrzucam z siebie, wyrzucam całą zgrają,
myśli które mi się we mnie nie podobają,
Wypraszam sobie, niech inni o swe dbają,
ja chcę gościć tylko takie, co rozwijają.

Wyrzucam z siebie, wyrzucam całą zgrają,
myśli które mi się we mnie nie podobają,
Wypraszam sobie, niech inni o swe dbają,
ja chcę gościć tylko takie, tylko takie!