Nula Stankiewicz - Szpetni czterdziestoletni

W taki wieczór, ani zimny, ani letni
Po ulicach, po zaułkach i po placach
Spacerują sobie szpetni
Spacerują sobie szpetni
Czterdziestoletni, po swoich pracach

Każdy dawno rozwiedziony
Idzie mocno zamyślony
Niczym wdowiec po ideach i po babach
Co pomyśli, to wymyśli
Potem jeszcze mu się przyśni
Bo to taka jest, widzicie, smutna sprawa:

Odczuwamy trochę zgagi po tym życiu
Po tym życiu, po przepiciu itp.
Odczuwamy trochę kaca
Że co było, to nie wraca
Jak ten kochaś, który zginął w sinej mgle

Odczuwamy trochę żalu
Że tak wcześnie jest po balu
Chociaż noga się do tańca jeszcze rwie
Chce się tańczyć, chce się walczyć
A tu nagle: "Panie starszy
Zamykamy, zamykamy, zamykamy" - tak czy nie?

Powtarzamy bałamutnie
Że bywało jeszcze smutniej
Wychylamy pięćdziesiątkę albo dwie
Zazdrościmy młodszym siostrom
Cytujemy coś z "Po prostu"
Chcemy prawdy itp.

Czasem kogoś ktoś spotyka
Siwa chandra nagle znika
Ktoś ubiera się w kolczyki z naszych łez
Chwilę jest się w siódmym niebie
Potem wraca się do siebie
Tylko powiedz, gdzie to jest