Leonard Luther - Czas

Czas przebudzony o czasie,
Oczy przeciera i widzi,
Że pora targać za uszy
Rozleniwione budziki.

I słyszę co dzień, jak się stara,
Chociaż nie nakręca go nikt,
Nadać zegarom roztargnionym
Właściwy rytm.

I słyszę co dzień, jak spokojnie
Przechodzi do porządku świat,
Nad moją ziemią obiecaną
Kolejny raz.

Czas zabiegany jak co dnia,
Przystaje co jakiś czas,
Żeby przytaknąć zegarom:
Tak, tak, właśnie tak.

Czas postarzały przedwcześnie,
Gaśnie, powieki przymyka.
Za chwilę zaśnie na skraju
Ziewającego budzika.

Wtedy dotykam twoich dłoni,
Sklejam co się skleić da.
Noc czasem sprzyja, po kryjomu,
Takim jak ja.