Krzysztof Daukszewicz - Ballada o Wyklętych Kredkach

Wrócił mały Jaś ze szkoły
Widać wzrok ma niewesoły
Jak i smutek ma na twarzy
I z mamusią nie chce gwarzyć

Tatuś łezki zauważył
Plecak zdjął mu i go zważył
„Twój tornister jest za letki!”
„Bo dyrektor zabrał kredki”

„Jakie kredki zabrał, Jasiu?”
„Czerwoną, różową i żółtą,
Zieloną, niebieską, fioletową"
Jakie zabrał, dziewczynki i chłopczyki?
„Czerwoną, różową i żółtą,
Zieloną, niebieską, fioletową”

Mamuś ręce załamała
Sama też się rozpłakała
„Czemu was dyrektor męczy?”
„Bo nie chce widzieć w szkole tęczy”

Tatuś stężał wnet na twarzy
Lecz przytomnie zauważył
Że, być może, władza wie
Że w kredkach tkwi LGBT

W jakich kredkach tkwi?
W czerwonej, różowej i żółtej,
Zielonej, niebieskiej, fioletowej.
„Mógłbyś, synku, powtórzyć?- Z przyjemnościom tatusiu:
W czerwonej, różowej i żółtej,
Zielonej, niebieskiej, fioletowej”

Mamuś mówi „Synku mały
Powiedz jakie ci zostały
Byś malować mógł od nowa?”
„Czarna, biała i brązowa”

Na dodatek nasza pani
Ma ubytek kredek za nic
I nam rzekła „Moje brzdące
Namalujcie nimi słońce”

„Jakimi kredkami, Jasiu masz namalować?”
„Takimi jakie w piórniku są,
Czarną, białą i brązową”
Mógłbyś powtórzyć, dziecko, bo nie chcę uwierzyć?
„Takimi jakie w piórniku są,
Czarną, białą i brązową”

Jaś położył je na stole
Tata szepnął „Ja…dzyndzolę”
[bo tatuś nie przeklinał przy synku…]
Potem zaś się palnął w ciemię
Rzekł „Namaluj im zaćmienie”
Jakimi kredkami mam malować?
„Takimi jakie w piórniku są,
Czarną, białą i brązową”
I mamusi też powtórz, Jasiu
„Takimi jakie w piórniku są,
Czarną, białą i brązową”

Jasio rączką otarł nosek
A co z tęczą, mówcie proszę!
Więc mama tuląc główkę małą
Mówi „Tęczę wal na biało”

Teraz Jasio idzie w strasznym nastroju do szkoły.
Odtworzymy państwu nastrój w jakim on idzie:
Mmmmmm, mmmmm, mmmmmm…

Idzie mały Jaś do pani
A humorek ma do bani
Bo go zwoje mózgu bolą
Że go z klasy wy…dzyndzolą

…a nie bo wypierdolą,
dlatego że Jaś był mądry chłopczyk
i wiedział, że jak przyjdzie do szkoły
i powie, że „mnie wydzyndzolą”
to będzie miał ksywę do końca życia
„Dzyndzoł”, więc po prostu wziął się
i przeasekurował, jak każde mądre dziecko.
W związku z tym śpiewamy tak, jak Jasio:

Idzie mały Jaś do pani
A humorek ma do bani
Bo go zwoje mózgu bolą
Że go z klasy wypierdolą

[jak ja lubię takie głupoty pisać]

Pani dzieło obejrzała
Ręce tylko załamała
I do dyrektora goni
A ten do ministra dzwoni

„Panie ministrze! Jaś tęczę namalował.
„No, dyrektorze, jakimi kredkami,
kiedy przecież on tych kredek nie ma?”
„Takimi jakie w piórniku są,
Czarną, białą i brązową”

Gdy minister to usłyszał
To zapadła straszna cisza…
[nie przerywajcie…]

Gdy minister to usłyszał
To zapadła straszna cisza
I wyrzekł słowa niepojęte:
„Jaś będzie moim asystentem”

Teraz Jasio wraca strasznie wesoły ze szkoły
Ho, ho…hu, ho…o ho, ho, ho

Jasio wraca znów ze szkoły
Lecz tym razem jest wesoły
Krzycząc „Bijcie mi oklaski
Będę miał świadectwo w paski”

Za co? Za co? - krzyczy tata -
Tym świadectwem jest zapłata?
„Bo wymyśliłem, a wy ze mną
Polska tęczę suwerenną”

Jakimi kredkami malowaną?
„Takimi jakie w piórniku są,
Czarną, białą i brązową”
I zapamiętajmy:
„Takimi jakie w piórniku są,
Czarną, białą i brązową”