Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Jean-Jacques Goldman
Popularne teksty
Jean-Jacques Goldman - Veiller Tard
Veiller Tard
Tekst dodał(a): NateY
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): NateY
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): rollsan
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Les lueurs immobiles d'un jour qui s'achève
La plainte douloureuse d'un chien qui aboie
Le silence inquiétant qui précède les rêves
Quand le monde disparu l'on est face à soi
Les frissons où l'amour et l'automne s'emmêlent
Le noir où s'engloutissent notre foi, nos lois
Cette inquiétude sourde aui coule en nos veines
qui nous saisit même après les plus grandes joies
Ces visages oubliés qui reviennent à la charge
Ces étreintes qu'en rêve on peut vivre cent fois
Ce raisons-là qui font que nos raisons sont vaines
Ces choses au fond de nous qui nous font veiller tard
Ces paroles enfermées que l'on n'a pas su dire
Ces regards insistants que l'on n'a pas compris
Ces appels évidents, ces lueurs tardives
Ces morsures aux regrets qui se livrent à la nuit
Ces solitudes dignes au milieu des silences
Ces larmes si paisibles qui coulent inexpliquées
Ces ambitions passées mais auxquelles on repense
Comme un vieux coffre plein de vieux jouets cassés
Ces liens que l'on sécrète et qui joignent les êtres
Ces désirs évadés qui nous feront aimer
Ces raisons-là qui font que nos raisons sont vaines
Ces choses au fond de nous aui nous font veiller tard
La plainte douloureuse d'un chien qui aboie
Le silence inquiétant qui précède les rêves
Quand le monde disparu l'on est face à soi
Les frissons où l'amour et l'automne s'emmêlent
Le noir où s'engloutissent notre foi, nos lois
Cette inquiétude sourde aui coule en nos veines
qui nous saisit même après les plus grandes joies
Ces visages oubliés qui reviennent à la charge
Ces étreintes qu'en rêve on peut vivre cent fois
Ce raisons-là qui font que nos raisons sont vaines
Ces choses au fond de nous qui nous font veiller tard
Ces paroles enfermées que l'on n'a pas su dire
Ces regards insistants que l'on n'a pas compris
Ces appels évidents, ces lueurs tardives
Ces morsures aux regrets qui se livrent à la nuit
Ces solitudes dignes au milieu des silences
Ces larmes si paisibles qui coulent inexpliquées
Ces ambitions passées mais auxquelles on repense
Comme un vieux coffre plein de vieux jouets cassés
Ces liens que l'on sécrète et qui joignent les êtres
Ces désirs évadés qui nous feront aimer
Ces raisons-là qui font que nos raisons sont vaines
Ces choses au fond de nous aui nous font veiller tard
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieSłaby blask kończącego się dnia
Bolesne wołanie szczekającego psa
Niepokojąca cisza poprzedzająca marzenia
Kiedy świat znikł, jesteśmy naprzeciw siebie
Dreszcze gdzie miłość i jesień przeplatają się
Ciemność która ogarnia naszą wiarę, nasze prawa
To wyciszone zmartwienie, które płynie w naszych żyłach
Który porywa nas, nawet po największych radościach
Te zapomniane twarze wracają by nas prześladować
Te objęcia, które w śnie, można ponownie ożywić sto razy
Te powody, które czynią nasze własne powody marnymi
Te rzeczy, głęboko w nas,które spędzają nam sen z powiek
Te zablokowane słowa, których nie możemy wypowiedzieć
Te natrętne spojrzenia, których nie da się zrozumieć
Te oczywiste telefony, te opóźnione przebłyski
Te ukąszenia pełne żalu które poddają się nocy
Te dystyngowane osamotnienia pośród ciszy
Te łzy, tak ciche, które płyną niewyjaśnione
Te minione ambicje, nad którymi się zastanawiamy
Jak stary pień pełen starych, zepsutych zabawek
Te emanujące więzi, które przyłączają ludzi
Te pragnienia, które uciekły i sprawią że się zakochujemy
Te powody, które czynią nasze własne powody marnymi
Te rzeczy, głęboko w nas,które spędzają nam sen z powiek
Bolesne wołanie szczekającego psa
Niepokojąca cisza poprzedzająca marzenia
Kiedy świat znikł, jesteśmy naprzeciw siebie
Dreszcze gdzie miłość i jesień przeplatają się
Ciemność która ogarnia naszą wiarę, nasze prawa
To wyciszone zmartwienie, które płynie w naszych żyłach
Który porywa nas, nawet po największych radościach
Te zapomniane twarze wracają by nas prześladować
Te objęcia, które w śnie, można ponownie ożywić sto razy
Te powody, które czynią nasze własne powody marnymi
Te rzeczy, głęboko w nas,które spędzają nam sen z powiek
Te zablokowane słowa, których nie możemy wypowiedzieć
Te natrętne spojrzenia, których nie da się zrozumieć
Te oczywiste telefony, te opóźnione przebłyski
Te ukąszenia pełne żalu które poddają się nocy
Te dystyngowane osamotnienia pośród ciszy
Te łzy, tak ciche, które płyną niewyjaśnione
Te minione ambicje, nad którymi się zastanawiamy
Jak stary pień pełen starych, zepsutych zabawek
Te emanujące więzi, które przyłączają ludzi
Te pragnienia, które uciekły i sprawią że się zakochujemy
Te powody, które czynią nasze własne powody marnymi
Te rzeczy, głęboko w nas,które spędzają nam sen z powiek
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):