Carl Anderson - Heaven On Their Minds

Mój umysł jest teraz jaśniejszy - w końcu zbyt wyraźnie
Mogę ujrzeć gdzie niedługo wszyscy będziemy
Jeśli oddzielisz mit od człowieka
Zobaczysz gdzie niedługo wszyscy będziemy
Jezu! Zacząłeś wierzyć
W te wszystkie rzeczy, które o tobie mówią
Naprawdę wierzysz
W tę gadaninę o tym, że Bóg jest prawdziwy
I wszelkie dobro, które uczyniłeś
Szybko przepadnie
Zacząłeś znaczyć więcej
Niż rzeczy, o których mówisz

Posłuchaj Jezu, nie podoba mi się to, co widzę
Proszę tylko o to, byś mnie wysłuchał
I pamiętaj - przez cały czas byłem twoją prawą ręką
zapaliłeś ich zapał swoimi słowami
Myślą, że znaleźli nowego Mesjasza
I zranią cię, gdy dotrze do nich, że się mylą

Pamiętam kiedy to wszystko się zaczęło
Żadnej gadaniny o Bogu - nazywaliśmy cię człowiekiem
Uwierz mi - mój podziw względem ciebie nie osłabł
Ale każde słowo, które dziś wypowiadasz
Staje się spaczone, rozumiane w inny sposób
I oni cię skrzywdzą, gdy pomyślą, że kłamiesz

Nazarecie twój sławny syn powinien pozostać wielkim Nieznanym
Jak jego ojciec rzeźbiący w drewnie, robiący dobra
Stoły, krzesła, dębowe skrzynie pasowałyby Jezusowi bardziej
Nie zrobiłby nikomu krzywdy, żadnego alarmu

Słuchaj Jezu czy troszczysz się o swój lud?
Czy nie widzisz, że musimy trzymać się naszego miejsca?
Jesteśmy okupowani - zapomniałeś jak nas poniżają?
Jestem przerażony tym tłumem
Stajemy się o wiele za głośni
I zmiażdżą nas, gdy zajdziemy zbyt daleko

Wysłuchaj, Jezu, mego ostrzeżenia
Proszę, pamiętaj, że chciałem nas ocalić
Ale, co przykro widzieć, nasze szanse słabną z każdą godziną
Wszyscy twoi wyznawcy są ślepi
Zbyt wiele nieba jest w ich umysłach
To było piękne, lecz teraz jest cierpkie
Tak, to wszystko stało się zgorzkniałe