Atmosphere (pl) - Złoto Tarasów

Nie wierzyłem, że bez Cienie mógłbym żyć
Myśląc, że tak prosto tu się nie wie nic
Więc ciemność mi rozpylasz, bym już zawsze czuł
Że nic bez Twoich zaklęć nie poradzę już

Polubiłem radość, że już wiem jak jest
Tak lubimy kochać choćby dobry gest
Aż nienagannie szczery zrozumiałem sam
Że nie znam nawet siebie - sąd bym mógł Cię znać?

Choć wciąż przychodzą i związują bez słów
No i mówią bez twarzy
I jak owady zjedzą mnie, to będę w nich żył
Jak jądro zarazy

Kryształowo czysta sala, jakiś tłok
Damom dworu czerwień szminek skrywa zło
Landrynkowe twarze; ktoś prowadzi Cię
Ciągniesz los - znów nic - gra rozpoczyna grę

Choć wciąż przychodzą i związują do snu
No i mówią bez twarzy
I jak owady zjedzą mnie, to będę w nich żył
Jak jądro zarazy

Choć wciąż przychodzą i związują bez słów
No i mówią bez twarzy
I jak owady zjedzą mnie, to będę w nich żył
Jak jądro zarazy