Vox - Malagenia

Co dzień o tej samej porze, gdy źródlaną wodę noszę,
widzę obok cienia mego cień kogoś mi nieznanego.
Gdy ten cień się zbliża do mnie to drżą w moich dłoniach konwie,
A gdy cień się łączy z cieniem, cicho wzywam ją imieniem.
Malagenia... Malagenia...

Pięknieje niebo i ziemia, a wiatr unosi me westchnienia,
Malagenia - ten głos, ten cień, to jest me przeznaczenie.
Ona to widzi i czuje, że mój cień jej cień całuje, że jej cień ja całuję.

Kocham cień jej i jej imię, a jej cień jest co dzień przy mnie,
gdy nosimy razem wodę, biją nasze serca młode.
Malagenia... Malagenia...

Pięknieje niebo i ziemia, a wiatr unosi me westchnienia,
Malagenia - ten głos, ten cień, to jest me przeznaczenie.
Ona to widzi i czuje, że mój cień jej cień całuje, że jej cień ja całuję.

Malagenia... Malagenia...