Vasilis Papakonstantinou - Μίλα σιγά (Míla sigá)

Μίλα σιγά γιατί ο θάνατος μας δείχνει
Σειρήνες γύρω μας φωτιές κι ασθενοφόρα
Που πας κορίτσι μου κι εσύ με τόση φόρα
Η ομορφιά και στο νερό αφήνει ίχνη

Μίλα σιγά γιατί ο θάνατος δε λείπει
Μια λάμψη μόνο μας χωρίζει από την τρέλα
Εσύ στο πάτωμα του λες, αν θέλεις έλα
Κι εγώ ουρλιάζω δυνατά κι εγκαταλείπει

Μίλα σιγά γιατί ο θάνατος μας ξέρει
Να μη με παίρνεις αγκαλιά, αυτόν συμφέρει

Μίλα σιγά γιατί ο θάνατος μας ψάχνει
Βιτρίνες, κούκλες, ερημιά, σπασμένα τζάμια
Άσ' τα μαλλάκια σου να πέσουνε πλοκάμια
Κι αυτά μ' ομίχλη θα μας κρύψουν και με πάχνη

Μίλα σιγά γιατί ο θάνατος ζηλεύει
Σκοτάδι σπέρνει, μας χωρίζει, φέρνει τρόμο
Παραμονεύει όταν σ' αγγίζω μες στο δρόμο
Μετρά τις μέρες μας κι αν κλαις τις κατακλέβει

Μίλα σιγά γιατί ο θάνατος μας ξέρει
Να μη με παίρνεις αγκαλιά, αυτόν συμφέρει
Μίλα σιγά γιατί ο θάνατος μας ξέρει
Να μη με παίρνεις αγκαλιά, αυτόν συμφέρει