Trans-siberian Orchestra - Mephistopheles' Return

Powrót Mefistofelesa

[Beethoven]

w każdym żywocie
mawiają
nadchodzi czas, by dołączyć do martwych
przyznać, że nie ma drugiej szansy
i dołączyć do śmierci w ostatnim tańcu

przez parkiet wieczności
aż wykrwawią się chwile
w ciemności wziąć śmierć za rękę
przyjąć, że nadszedł czas na zaślubiny

sam nie wiem, o czym myślę
bo wszystko, co spostrzegam
to wykrzywiona w szyderczym grymasie twarz jego -
mefistofelesa

muszę znaleźć jakąś odpowiedź
bo nie godzę się na tę
w słowach mefistofel...

[do zwrotu]

powiedz mi, jak sądzisz
powiedz mi, co wiesz
czy kiedykolwiek myślałeś
że byłoby jakieś dalej

myślisz, że się boję
powiedz mi, czy to widać
gdy w tej głuchocie
zawsze słyszę jego szept

[do duchów]

nadchodzi czas, gdy decydujesz
co będzie prawdziwe z twojego życia
jakie blizny zachowasz
jakim pozwolisz się zagoić

ale czy mogę zagrać tą nocą
wszystkim, czym jestem
czy mogę wymazać moje życie
czy zostać tu i być potępionym

[do zwrotu]

powiedz mi, jak sądzisz
powiedz mi, co wiesz
czy kiedykolwiek myślałeś
że byłoby jakieś dalej

myślisz, że się boję
powiedz mi, czy to widać
gdy w tej głuchocie
zawsze słyszę jego śmiech

sam nie wiem, o czym myślę
bo wszystko, co spostrzegam
to wykrzywiona w szyderczym grymasie twarz jego -
mefistofelesa

muszę znaleźć jakąś odpowiedź
bo nie godzę się na tę
w słowach mefistofelesa

[I]

nie potrzebuję tej ścieżki przede mną
nie potrzebuję zapomnianej chwały
nie potrzebuję tych gróźb przemocy
nie potrzebuję wiecznej ciszy

nie potrzebuję tych wizji o północy
nie potrzebuję podejmować decyzji
nie potrzebuję być niepewnym
nie potrzebuję tej ostatecznej kurtyny

[II]

gdzieś tam z oddali
on nadal spogląda
gdy ja wędruję jego labiryntami

tutaj śmierć i życie
prawda lub kłamstwa
każda myśl jest dobrze zakryta

[III]

teraz
jest za późno
by obrać tę ścieżkę
nie chcę stracić życia w ten sposób

sny meduzy
martwi wciąż krzyczą
nie chcę patrzeć jak zdradzane jest moje życie

[IV]

wszystko to jest teraz przede mną
wieczna śmierć lub nieskończona chwała
w tę noc powrotu duchów
do światła płonących mostów

teraz jest za późno
by obrać tę ścieżkę
nie chcę zobaczyć jak może życie jest zdra...(dzane)

[do zwrotu]

powiedz mi, jak sądzisz
powiedz mi, co wiesz
czy kiedykolwiek myślałeś
że byłoby jakieś dalej

myślisz, że się boję
powiedz mi, czy to widać
gdy w tej głuchocie
zawsze słyszę jego śmiech

sam nie wiem, o czym myślę
bo wszystko, co spostrzegam
to wykrzywiona w szyderczym grymasie twarz jego -
mefistofelesa

muszę znaleźć jakąś odpowiedź
bo nie godzę się na tę
w słowach mefistofelesa

koszt cierpliwości
gdy nie mam już czasu
wahania
wszystko dla tej pokrętnej chwały

i moje zbawienie
koszt jego uzyskania
koszt tego, co dane
wszystko zapomniane
wszystko zapomniane

[Gdy Mefistofeles powraca aby dowiedzieć się, że jego oferta zostaje odrzucona, szybko zastępuję ją inną. Jeśli Beethoven tylko odda mu nie wydaną Dziesiątą Symfonię (której nikt inny nie słyszał, więc dlatego nikomu nie będzie jej brakowało), on zwróci mistrzowi duszę. Beethoven cierpi jeszcze raz. Pojawia się duch Mozarta i mówi mu, że jest to najlepsze muzyczne dzieło jakie kiedykolwiek stworzono; to głos Boga, i on nie może pozwolić by zostało zniszczone. Gdy zjawa Mozarta znika, Beethoven raz jeszcze decyduje, że nie jest zdolny zniszczyć taj muzyki.]

[W ostatniej desperackiej próbie dostania Dziesiątej Symfonii Mefistofeles wskazuje przez okno na dziecko śpiące w rynsztoku. Mówi staruszkowi, że życie tego dziecka jest jego i szczegółowo wymienia wszystkie okropieństwa i cierpienia, których ona doświadczy w swym krótkim istnieniu.]