T-Raperzy znad Wisły - Bo gdy foxtrota rytm cię omota

Historia cała
Się rozpoczyna
W czasach, gdy szalał
Ragtime Joplina

Pewien myśliwy
I choreograf
Nie był szczęśliwy
Chociaż był to graf

I floty tyle
Miał, że Antyle
Opłynął, a zje-
chał również Azję

Latał do Konga
W stroju King-Konga
Zagrać w ping-ponga
Bądź też w madżonga

Sklep herbaciany
Miał na Cejlonie
W Persji dywany
A w Indiach słonie

Lubił w burnusie
Chadzać na kaczki
Na Mauritiusie
Bywał po znaczki

Miał w Dahomeju
Tor i dżokejów
W kolorów gamie
Koty w Syjamie
I kapelusze
W kramie w Panamie

Potrafił w chatce
W czapce uszatce
Żyć na Kamczatce
Po to, by matce
Sobole w klatce
Słać i szynszyle

W Afryce mile
Miał złóż diamentów
A fryce w sile
Stu regimentów
Wydobywali
Je w dużej skali

Co więc się kłębi
Gdzieś w serca głębi
I ten gołębi
Charakter gnębi?

Może w Sudanie
Stracił na tranie
Albo na stali
Na wyspie Bali?

A może rani
Go jakaś pani
Która nie marzy
O jego twarzy?

Co sen mu z powiek
Spędza, odpowie
Fakt, co z początku
Zdarzył się wątku

Irene i Vernon
Castle, co wierną
Parą taneczną
Byli, z tą grzeczną

Prośbą do niego
Wprost się zwrócili:
Ratuj, kolego
Nie zwlekaj chwili

Bo Broadway rewię
"Tańcz, bo się wnerwię"
Wystawia latem
Wymyśl nam zatem

Taniec, co kiedy
Rytmem omota
Da ryby-młota
Siły i piły
Jak sztaba złota
Rozogni żyły

I niczym pnącze
Serce oplącze
Uczyni rącze
Twych kończyn kłącze
Bo, bo, bo każde złącze
Stawów wypełni
Jak księżyc w pełni

Jak piorun z chmury
On nie da spać ci
Jak konfitury
Rozmarzy babci
I rozanieli
Jak fakir w Delhi

Gdy już twe ciało
Raz go wessało
To zawsze "Mało!"
Będzie wrzeszczało

Taniec to kroki
Czyli figury
Temat szeroki
Problem ponury

Aż raz Koreę
Zwiedzając w święta
Wpadł na ideę:
Podpatrz zwierzęta!

Choćby krok czapli?
Nie jest jak Chaplin!
No to wielbłąda?
Na żart wygląda!

A marabuta?
Głupszy od buta!
Może indyka?
Zbędna replika!

Już wiem! Krok lisa
Wzór elegancji
Jak Mona Lisa
Luwr we Francji

Fox - lis, a trot to
Krok, oto motto
Dobrze robotę
Skończyć foxtrotem

Bo gdy foxtrota
Rytm cię omota
Da ryby-młota
Siły i piły
Jak sztaba złota
Rozogni żyły

I niczym pnącze
Serce oplącze
Uczyni rącze
Twych kończyn kłącze
Bo, bo, bo, bo, bo każde złącze
Stawów wypełni
Jak księżyc w pełni

Jak piorun z chmury
On nie da spać ci
Jak konfitury
Rozmarzy babci
I rozanieli
Jak fakir w Delhi

Gdy już twe ciało
Raz go wessało
To zawsze "Mało!"
Będzie wrzeszczało