Szary Człowiek - Krótka opowieść

Był sobie raz zwyczajny człowiek
Marzenia otulały go
Codziennie rano gonił słońce
I liczył gwiazdy w każdą noc

Wysyłał myśli za horyzont
Upajał się zapachem traw
Uwielbiał pić źródlaną wodę
A w lesie miał swój własny szlak

Mówili mu, że zginie marnie
Mówili: tak nie można żyć
Mówili: niech się ogarnie
A on wciąż nie chciał zmieniać nic

Aż przyszła raz do niego przeznaczona
Po prostu zaczarowała go
I utonęli w swoich ramionach
Dla niej porzucił stały ląd

Mówiła mu, że będzie pięknie
Mówiła: będą razem śnić
Mówiła: miłość pokona wszystko
A on już nie mógł bez niej żyć
A on już nie mógł
Nie mógł bez niej żyć

Idylla nie potrwała długo
W ściśniętej metropolii kłamstw
Gdzie sztuczny blask jest jedynym dobrem
Które masz zdobyć, aby trwać

Aż przyszedł dzień, gdy musiał odejść
Więc wyszedł tak, jak wtedy stał
Wyruszył wnet w powrotną drogę
Aby odnaleźć dawny świat

Mówili mu, że będzie dobrze
Mówili: to był tylko błąd
Mówili mu, że znajdzie szczęście
A on już miał po prostu dość
A on już miał po prostu dość
A on już miał
Miał po prostu dość