Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Natalia Sikora
Natalia Sikora - Insomnia
Insomnia
Tekst dodał(a): JTK1964
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): brak
Dodaj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): JTK1964
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Dotknij mojego kręgosłupa człowieku swoim,
A pojmiesz wreszcie.
Jeden oddech ducha, strach szczęścia,
Kręgi struchlałe bezradnością,
Wyliczankę marzeń.
Skóra na wieki zbuntowana,
łzy poronione,
I nie inne.
Dotknij mego ducha człowieku swoim,
A pojmiesz wreszcie pochyloną wierzbę,
I spacer cieni.
Kiedy siła nie ma już ni światła, ni mroku, ni pełni gwiazd,
Ni światła, ni mroku, ni pełni gwiazd.
Sakramenty prawdy własnej,
Płoną skruszoną muzyką.
Wykruszona cisza drga bezczelnie i ospale,
Wtedy życie, czy jak je tam zwiesz,
Wybujałe i wyobraźnia chora nazbyt.
Szukam tylko siebie,
Do Ciebie mówiąc: człowieku.Dotknij mojego kręgosłupa człowieku swoim,
A pojmiesz wreszcie.
Jeden oddech ducha, strach szczęścia,
Kręgi struchlałe bezradnością,
Wyliczankę marzeń.
Skóra na wieki zbuntowana,
łzy poronione,
I nie inne.
Dotknij mego ducha człowieku swoim,
A pojmiesz wreszcie pochyloną wierzbę,
I spacer cieni.
Kiedy siła nie ma już ni światła, ni mroku, ni pełni gwiazd,
Ni światła, ni mroku, ni pełni gwiazd.
Sakramenty prawdy własnej,
Płoną skruszoną muzyką.
Wykruszona cisza drga bezczelnie i ospale,
Wtedy życie, czy jak je tam zwiesz,
Wybujałe i wyobraźnia chora nazbyt.
Szukam tylko siebie,
Do Ciebie mówiąc: człowieku.
A pojmiesz wreszcie.
Jeden oddech ducha, strach szczęścia,
Kręgi struchlałe bezradnością,
Wyliczankę marzeń.
Skóra na wieki zbuntowana,
łzy poronione,
I nie inne.
Dotknij mego ducha człowieku swoim,
A pojmiesz wreszcie pochyloną wierzbę,
I spacer cieni.
Kiedy siła nie ma już ni światła, ni mroku, ni pełni gwiazd,
Ni światła, ni mroku, ni pełni gwiazd.
Sakramenty prawdy własnej,
Płoną skruszoną muzyką.
Wykruszona cisza drga bezczelnie i ospale,
Wtedy życie, czy jak je tam zwiesz,
Wybujałe i wyobraźnia chora nazbyt.
Szukam tylko siebie,
Do Ciebie mówiąc: człowieku.Dotknij mojego kręgosłupa człowieku swoim,
A pojmiesz wreszcie.
Jeden oddech ducha, strach szczęścia,
Kręgi struchlałe bezradnością,
Wyliczankę marzeń.
Skóra na wieki zbuntowana,
łzy poronione,
I nie inne.
Dotknij mego ducha człowieku swoim,
A pojmiesz wreszcie pochyloną wierzbę,
I spacer cieni.
Kiedy siła nie ma już ni światła, ni mroku, ni pełni gwiazd,
Ni światła, ni mroku, ni pełni gwiazd.
Sakramenty prawdy własnej,
Płoną skruszoną muzyką.
Wykruszona cisza drga bezczelnie i ospale,
Wtedy życie, czy jak je tam zwiesz,
Wybujałe i wyobraźnia chora nazbyt.
Szukam tylko siebie,
Do Ciebie mówiąc: człowieku.
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
| Wykonanie oryginalne: |
Natalia Sikora Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):