LIMBOski - Spacery

Nie rozumiał nic lub niewiele
Wyjechałem, nie było mnie przy nim
Pewnie tęsknił bardziej niż ja
Teraz śpi, czasem sypiał w pościeli jak król
Czasem szedł na kobiety niewiernie
I chyb wczoraj mi się śnił a przecież pił
Był też pierwszym, którego uczyłem
Przyjacielem, którego zostawiłem
Trudno mu było w oczy spojrzeć, przysięgam
Mieszkaliśmy daleko od ludzi
Miałem może 13 lat i towarzystwo jego czterech łap
Teraz śpi, niepożegnany
Teraz śpi, to życie przeżył
Mam nadzieję, że wierzył w swe niebo
Została z niego już tylko psia kość
I wspomnień moich moc, jestem z nim, gdy zapada noc
Czasem było jak w kinie rodzinnym
Lub też darłem się na niego bezsilny
Czasem trafił się zając lub sarna lub mucha marna
I chociaż nigdy jej nie dogonił
Zawsze w oczach to samo szaleństwo, gdyby ją złapał miałbym pierwszeństwo
Ale potem, on był dorosły a ja dorastałem
On szukał suki a ja papierosów
Wychodziliśmy po co innego ale razem
Ile to wszystko dla niego znaczyło zanim życie nas rozdzieliło
Ile rozumiał tego nikt nie powie mi
Teraz śpi, niepożegnany
Teraz śpi, rozumiem ale mam nadzieję, że jest najdalej
W ogrodach, których nie widać już stąd
Tam suki wierne są, znajdę adres, pojadę za rok