Løren - All My Friends Are Turning Blue

Wszyscy moi przyjaciele stają się smutni
a ja nie mogę śpiewać razem z tobą
Niespokojne noce i sceniczne kłótnie
Żałujemy rzeczy których nie zrobiliśmy
Ominęły nas tuż obok

Powiedzieli wszyscy moi przyjaciele stający się smutni
Młodość rozpłynęła się w ciemności
Dalej od rzeczy do udowodnienia
Bez czerwonych świateł i wywiadów
a wszystko to z czym zostaliśmy
Ucieka

Ona nie lubi sposobu w jaki ją trzymasz
Wszystko wydaje się odległe
Wszystkie wilgotne zapałki które łamiemy
Długie zażalenia stępią naszą igłę
Oczy wypatrujące świetności
Bez kształtu lub odległości

Trzymaj głowę wysoką z zwątpieniem w moją
Zabiję siebie albo chociaż mój czas
Czarne i białe by namalować kilka
Wydechów ode mnie do ciebie
Cóż to po prostu w porządku

Teraz nie mogę wziąć tego, czego nie mogę znaleźć
Więcej odpoczynku dla przeciętnych
Tych których pragnąłbym nigdy nie znać
Podniesione kciuki nie pomagają wybrać
Jeśli nie uświadomimy sobie
Nie możemy odejść
Nigdy nie mieliśmy

Ona nie lubi sposobu w jaki ją trzymasz
Wszystko wydaje się odległe
Wszystkie wilgotne zapałki które łamiemy
Długie zażalenia stępią naszą igłę
Oczy wypatrujące świetności
Bez kształtu lub odległości

Zobaczyć świat takim, jakim on widzi mnie
Nie walcz z luką
Chodź, stań na chorych kolanach
Zgaduję, że nigdy nie przejmowałem się wystarczająco

Czy to ty kiedykolwiek miałeś być
Statki na strychu, twoje wołanie o wolność
Niepilnowany umysł zagłusza cię powoli