Jelen - Mater Mors

Pamiętasz, kiedy niebo się przybliżyło
A my siedzieliśmy i wiedzieliśmy, że koniec jest bliski
A ty się nie chciałaś bać, więc się zaczęłaś śmiać
A ja się przyłączyłem, a potem cię całowałem i wszędzie zapadły porządek i spokój
A ja byłem dokładnie tam, gdzie powinienem być

Co z tego, jeśli i tak
życie w nas walnęło jak pociąg
Wszystko to zrujnowało a ja cię straciłem
Zmieniło powieść w kicz
A potem już nie było nic, co bym ci jeszcze mógł opowiedzieć
To było tak czyste, a teraz jesteśmy obcy i nie mogę cię więcej już mieć
I jesteśmy dokładnie tam, gdzie powinniśmy być

Ave, ave, Mater Mors
Idź precz od naszych drzwi
Ave, ave, Mater Mors
My nie chcemy umierać

Czas już przetestował klucz a w ręce nie trzyma bicza
A to, co było, się dawno zmyło, deszcz zabrał to ze sobą
A to, co będzie dalej, jest bez znaczenia
Wiesz, ja już nie jestem tym chłopcem
Co nad wszystkim się rozczula, a potem się wiesza
Już mam dość tych mąk, chcę żyć
Żyć dokładnie tam, gdzie teraz powinienem być

Wszechświat zgasnął, już możemy iść spać
Nic nam się nie może stać

Ave, ave, Mater Mors
Idź precz od naszych drzwi
Ave, ave, Mater Mors
My nie chcemy umierać

Pamiętasz, kiedy niebo się przybliżyło
A my siedzieliśmy i wiedzieliśmy, że koniec jest bliski