Incident Allies - 7 piętro

Dziewiąta trzy, minuty jak miesiące
Podnoszę się i pluję prosto w słońce
A w oczach Twych tyle jest szarości
Przepraszam Cię, lecz znów dostałem mdłości

Kolejny dzień, kolejną toczę bitwę
Podnoszę wzrok, zaczynam znów modlitwę
Panie mój, nie pozwól mi tak zginąć
Tracić dech, powoli lekko gnijąc

Znów bije dzwon z siódmego
za szybko leci czas
Chodźmy już z parapetu
prosto w otchłań dzisiejszego dnia

Dwunasta pięć, znów plamy na chodniku
Znów szukam ciał codziennych męczenników
Potworny chłód głosów dookoła
Zbiło mnie z nóg, uciekać już nie zdołam

Uliczny ryk, od zgiełku pęka głowa
Podnoszę wzrok i w górę niosę słowa
Panie mój, daj mi chociaż chwilę
Ten jeden dech, bym czuł że jeszcze żyję

Znów bije dzwon z siódmego
za szybko leci czas
Chodźmy już z parapetu
prosto w otchłań dzisiejszego dnia

Trzynasta sześć, powoli tracę mowę
Poddaję się i odrywam sobie głowę