Gontyna Kry - Zapomnianemu światu

Moja wiara jest mądrością
Wśród gwiazd spisaną,
Której ty nie zdołasz nigdy pojąć
Moja wiara jest pradawnym porządkiem,
Którego nigdy nie będziesz w stanie zburzyć
Twoje daremne dogmaty nie mogą się mierzyć
Z odwiecznymi prawami natury

Przeklnij mnie!
Ja nie będę nigdy tym czym jesteś ty
Chcę być jadem, który wolno będzie sączył się
W twych żyłach

„..Jestem, jestem i płaczę
Biję skrzydłami jak ptak ten ranny
Jak ptak ten nocny,
Któremu okiem kazano skrwawionym
Patrzeć w blask słońca
A u mych stóp samotny kopią mi grób...”

Pomnij wędrowcze ten świat,
Który okrył się mgłą
My dzisiaj jak miot wilczych szczeniąt
Oderwanych od matki łkamy
A winniśmy być jak ryczący lew
Pełen chwały i wzniosłości
Wznoszę mój hymn ku gwiazdom
I krwawą zemsty pochodnię
Aby pamięć o pradawnych bogach
Nigdy nie wygasła