For Everest - (How to Live in the) Arctic

okay, myślę, że muszę wyjaśnić: dlaczego czyhaliśmy pod prześcieradłem z kocami u naszych stóp, bo bóg wie, że nie potrzebne nam ciepło. sprawdzałam swój nadgarstek w poszukiwaniu znaku. znaku który powiedziałby mi, że wstawanie jest w porządku, znaku który powiedziałby mi że to, co robię, jest w porządku, ale zegarek tylko zdradza ci czas. to nie jest taki problem, byś nie mógł spać, ale mój żołądek jest związany w supły tak mocne, że nawet nie mogę jeść, pozwolić sobie zasnąć lub śnić. jeszcze dużo czasu by to wszystko rozwiązać. gdy poranek nadchodzi i pójdziemy oddzielnymi ścieżkami, nie ma wątpliwości, że ja ponoszę winę. wmuszę w siebie śniadanie nie mające jakiegokolwiek smaku i będę zastanawiać się czy jestem jedyną, która nie może wytrzymać, że nic się nie zmieni.

nic się nie zmieni. tylko daję odpocząć mym oczom. tylko daję sobie czas.