Emmsjé Gauti - Okkar leið (ásamt Friðrik Dór)

Þú gafst mér von,
en ég var þér vonbrigði.
Þú hafðir vængi,

en ég var of þung byrði.
svo við flugum aldrei neitt
svo við komumst aldrey heim,
þetta er löngu orðið þreytt,
hefðum það bæði betra ef við værum ein.
er mig að dreyma
er ég ennþá kyrr finnst ég varla vera hreyfast
ég vil fara hraðar frá því sem hún er að seigja
van gogh style því ég beilaði á eyra
og hlusta bara á það sem að ég vil heyra.
allveg úti að aka er orðin leiður á að keyra
ég er eins og ég er ekki hægt að breyta
hún sagði farðí rass og éttu skít ef það erb ekkert fleira playa
ekki 100%
ég er gallagripur
en ég varaði ykkur við svo nú verðiði að passa ykkur
engar afsakanir enga bakþanka
lifandi dauður labbandi án hjartsláttar
ég er fáviti kann ekki gott að meta
ég er búinn að éta og nú er tími til að melta
hræddur við þetta held ég verði að svelta
og ég hugsa um egin heimsku þegar ég ferðast milli belta.
Þú gafst mér von,
en ég var þér vonbrigði.
Þú hafðir vængi,
en ég var of þung byrði.
svo við flugum aldrei neitt
svo við komumst aldrey heim,
þetta er löngu orðið þreytt,
hefðum það bæði betra ef við værum ein.
sorry baby þú er perfect en ekki ég
klæðirðu þig alltaf svona í desember
ótrúlegt hvað þessi skeifa hún fer þér vel
ég veit þér mun líða betur þegar að þú ferð frá mér
svo ég leifi henni að fara og hún labbar taktfast í hraða við mitt hjarta
veit að þetta er sárt en ég veit að þetta lagast og sólin hún skín bjartar
þegar þú gleymir þessum asna
skerðu á mig gat elskan
spenntu upp á mér rifbeinin
hlustaðu aðeins dýpra engin hérna virðist skilja mig
er ég allveg lost eða er einhver hérna að skynja mig
það rífur svo í líffærið að skilja svona skiljiði
djöfull er ég tómur að innan
ég er týndur ogég er ekki að skilja
vildi að þetta hefði virkað en ég er mannfreskja og þæu ert 100% gyðja
Þú gafst mér von,
en ég var þér vonbrigði.
Þú hafðir vængi,
en ég var of þung byrði.
svo við flugum aldrei neitt
svo við komumst aldrey heim,
þetta er löngu orðið þreytt,
hefðum það bæði betra ef við værum ein.
Þú gafst mér von,
en ég var þér vonbrigði.
Þú hafðir vængi,
en ég var of þung byrði.
svo við flugum aldrei neitt
svo við komumst aldrey heim,
þetta er löngu orðið þreytt,
hefðum það bæði betra ef við værum ein.