Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Dark Tranquillity
Popularne teksty
Dark Tranquillity - Alone
Alone
Tekst dodał(a): patyq
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): Naamah69
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): DarkAngel93
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
"Let me die", I cried as the curtain fell
and I stared in woe at the world before me
My weeping eyes could not bear to tell
or the shattered kingdom in ruins before me
What became of the lands that were?
A pearl in the nest of memories
Forever gone...departed by the minds of man
Scavengers, feeding on your mother's blood
Parasites of life, with my heart I condemn
your ignorant ways
Like the leaves of the high trees
I wither and fall,
Borne by autumnal winds
to my funeral hall
I'm all alone in the grip of the silent sadness
I have been told to honour life
and what therein I'll find
but if all I see is darkness,
let me die and wake up blind
As the gleaming blade before me,
singing lullabies of loss
Whispering "Death is your redeemer
to the Paradise you've lost"
Mankind, evoker of inferno
Let me burn your honoured Crown of Creation
and dethrone you to ashes for aeons to come
Why should I stay here where I do not belong?
Of weakness burns my within...And empty shell
I've lost the way to the sanctity I need
I'll greet the dawn that brings no life,
no frail beams of sun to cleanse the black night
My mournful roam has ended
I hide in the shadows white binding my time,
sheltered from this world which disorderly rhyme
with the fury of damnation
Once I held in my hand the starlight of Eden
and the white sky lay open in a soul that was free
(But the years flew so fast as the shadows were cast
and I woke up one morning with no reason to be)
I'm all alone in the shade of the nameless
Sorrow
I'm all alone within a shadow fire of fear
Take me home to whence I came
Where I'll find light to feed my flame of life
Or my heart will die without a whisper of hope...
and I stared in woe at the world before me
My weeping eyes could not bear to tell
or the shattered kingdom in ruins before me
What became of the lands that were?
A pearl in the nest of memories
Forever gone...departed by the minds of man
Scavengers, feeding on your mother's blood
Parasites of life, with my heart I condemn
your ignorant ways
Like the leaves of the high trees
I wither and fall,
Borne by autumnal winds
to my funeral hall
I'm all alone in the grip of the silent sadness
I have been told to honour life
and what therein I'll find
but if all I see is darkness,
let me die and wake up blind
As the gleaming blade before me,
singing lullabies of loss
Whispering "Death is your redeemer
to the Paradise you've lost"
Mankind, evoker of inferno
Let me burn your honoured Crown of Creation
and dethrone you to ashes for aeons to come
Why should I stay here where I do not belong?
Of weakness burns my within...And empty shell
I've lost the way to the sanctity I need
I'll greet the dawn that brings no life,
no frail beams of sun to cleanse the black night
My mournful roam has ended
I hide in the shadows white binding my time,
sheltered from this world which disorderly rhyme
with the fury of damnation
Once I held in my hand the starlight of Eden
and the white sky lay open in a soul that was free
(But the years flew so fast as the shadows were cast
and I woke up one morning with no reason to be)
I'm all alone in the shade of the nameless
Sorrow
I'm all alone within a shadow fire of fear
Take me home to whence I came
Where I'll find light to feed my flame of life
Or my heart will die without a whisper of hope...
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenie"Pozwólcie mi umrzeć" płakałem gdy kurtyna upadała
I wpatrywałem się w nieszczęście świata przede mną
Moje zapłakane oczy nie mogły znieść by mówić
O niszczonym królestwie w gruzach przede mną
Co się stało z tymi krainami które były?
Perła w gnieździe wspomnień
Na zawsze odeszły... odeszły przez umysł człowieka
Padlinożercy, żywiący się krwią twojej matki
Pasożyty życia, potępiam swym sercem
Wasze ignoranckie podejście
Tak jak liście wysokich drzew
Usycham i spadam
Rozwiewane przez jesienne wiatry
do mojej sali pogrzebowej
Jestem sam w ucisku cichego smutku
Powiedziano mi żeby szanować życie
I to co w nim znajdę
Ale kiedy wszystko co widzę to ciemność
Pozwólcie mi umrzeć i zbudzić się ślepcem
Jak ostrze lśniące przede mną
Śpiewając kołysanki straty
Szepczą "Śmierć jest twoim odkupieniem
Dla raju który utraciłeś"
Ludzkość budząca się z piekła
Pozwólcie mi spalić wasza uhoronowaną Koronę Stworzenia
I zdetronizować was w popiół na przyszłe wieki
Dlaczego miałbym tu zostać skoro tu nie należę ?
Słabość która wypala mnie...I pusta skorupa
Zgubiłem drogę ku świętości której potrzebuję
Pozdrowię świt niosący życie
Żadne wątłe promienie słońca oczyszczające czarną noc
Moja żałosna wędrówka dobiegła końca
Ukrywam się w cieniach bieli oślepiającej mój czas
Odsłonięty od tego świata chaotycznie rymującego
z furią potępienia
Kiedyś trzymałem w dłoni gwiazdę Edenu
I jasne niebo leżało otwarte w duszy która była wolna
( Ale lata minęły tak szybko jak cienie zrzucone
I obudziłem się o poranku bez powodu do życia)
Jestem całkiem sam w cieniu bezimiennego
Smutku
Jestem zupełnie sam w cieniu ognia strachu
Zabierz mnie do domu, tam skąd przyszedłem
Gdzie odnajdę światło by nakarmić mój płomień życia
Albo moje serce umrze bez szeptu nadziei...
I wpatrywałem się w nieszczęście świata przede mną
Moje zapłakane oczy nie mogły znieść by mówić
O niszczonym królestwie w gruzach przede mną
Co się stało z tymi krainami które były?
Perła w gnieździe wspomnień
Na zawsze odeszły... odeszły przez umysł człowieka
Padlinożercy, żywiący się krwią twojej matki
Pasożyty życia, potępiam swym sercem
Wasze ignoranckie podejście
Tak jak liście wysokich drzew
Usycham i spadam
Rozwiewane przez jesienne wiatry
do mojej sali pogrzebowej
Jestem sam w ucisku cichego smutku
Powiedziano mi żeby szanować życie
I to co w nim znajdę
Ale kiedy wszystko co widzę to ciemność
Pozwólcie mi umrzeć i zbudzić się ślepcem
Jak ostrze lśniące przede mną
Śpiewając kołysanki straty
Szepczą "Śmierć jest twoim odkupieniem
Dla raju który utraciłeś"
Ludzkość budząca się z piekła
Pozwólcie mi spalić wasza uhoronowaną Koronę Stworzenia
I zdetronizować was w popiół na przyszłe wieki
Dlaczego miałbym tu zostać skoro tu nie należę ?
Słabość która wypala mnie...I pusta skorupa
Zgubiłem drogę ku świętości której potrzebuję
Pozdrowię świt niosący życie
Żadne wątłe promienie słońca oczyszczające czarną noc
Moja żałosna wędrówka dobiegła końca
Ukrywam się w cieniach bieli oślepiającej mój czas
Odsłonięty od tego świata chaotycznie rymującego
z furią potępienia
Kiedyś trzymałem w dłoni gwiazdę Edenu
I jasne niebo leżało otwarte w duszy która była wolna
( Ale lata minęły tak szybko jak cienie zrzucone
I obudziłem się o poranku bez powodu do życia)
Jestem całkiem sam w cieniu bezimiennego
Smutku
Jestem zupełnie sam w cieniu ognia strachu
Zabierz mnie do domu, tam skąd przyszedłem
Gdzie odnajdę światło by nakarmić mój płomień życia
Albo moje serce umrze bez szeptu nadziei...
Historia edycji tłumaczenia
| Tekst: |
Niklas Sundin Edytuj metrykę |
|---|---|
| Muzyka: |
Niklas Sundin, Martin Henriksson |
| Rok wydania: |
1993, 1995 |
| Wykonanie oryginalne: |
Dark Tranquillity |
| Płyty: |
Skydancer, Of Chaos and Eternal Night (EP), Skydancer / Of Chaos and Eternal Night |
Komentarze (0):