Cronica - Płomień

Rośnie w nadziei polny kwiat, sieroco żywy pośród skał.
Ukocha każdy słońca błysk, maleńkiej kropli wody łyk.
Wzorem więc kwiatu życiem iść, prowadzić będzie dębu liść
Jedna zna tylko pewny szlak, jedyna najjaśniejsza z gwiazd.


Ref.
Niech płonie w nas ogień i stopi w sercach naszych lód.
Człowiek, słów mrowie, historie w rzece wdzięcznych nut
W gromie, w koronie oddanej chwale płodnych głów.
Dłonie splecione, Euterpe, Pani moich snów.


Wysłuchać śpiewu dzikich traw, odnaleźć w głębi siebie skarb.
Naturze oddać każdą z chwil, wielbić ją szczerze, dla niej żyć.
Będą też szarpać wilcze kły, tropić cię, będą tam gdzie ty.
Nie zawsze w pięknie prawda tkwi, złudna i zgubna złota nić.


Ref.
Niech płonie w nas ogień i stopi w sercach naszych lód.
Człowiek, słów mrowie, historie w rzece wdzięcznych nut
W gromie, w koronie oddanej chwale płodnych głów.
Dłonie splecione, Erato, Pani moich snów.


Ref.
Niech płonie w nas ogień i stopi w sercach naszych lód.
Człowiek, słów mrowie, historie w rzece wdzięcznych nut
W gromie, w koronie oddanej chwale płodnych głów.
Dłonie splecione, Kaliope, Pani moich snów