Bing Crosby - White Christmas

Irving Berlin

Irving Berlin

1942

Bing Crosby (1942)

Frank Sinatra (1948), Perry Como (1946), Sergio Sylvestre (2017), Elvis Presley, Johnny Mathis, Connie Francis, Dean Martin (1966), Ella Fitzgerald, Doris Day (1964), The Beach Boys, Tony Bennett, Willie Nelson, Kenny Rogers, New Kids On The Block, Shakin' Stevens, Cliff Richard, Michael Bolton (1992), Gloria Estefan (1993), Donna Summer (1994), Martina McBride, Ringo Starr, Lynn Anderson, Chris Isaak, Dionne Warwick, Paul Young, Lady Gaga, Rod Stewart, Erasure (2013), Edyta Górniak, Bogusław Mec, Zbigniew Wodecki, Luciano Pavarotti, Katarzyna Skrzynecka, First to Eleven,

1/ S- shellac/10”: Bing Crosby ‎- Let's Start The New Year Right, 1942 (Decca, 18429 - USA), Merry Christmas (5 x Shellac, 10", 1945)

W roku 1939 znany amerykański kompozytor i autor tekstów piosenek Irving Berlin postanowił napisać piosenki o każdym z najważniejszych świątecznych dni, jakie mógł znaleźć w kalendarzu amerykańskim. Praca nad tym projektem szła dość sprawnie. Jednak gdzieś w okolicy wiosny 1940 roku powstał pewien problem. Przyszedł czas na napisanie utworu o Bożym Narodzeniu. Ponieważ był z pochodzenia Żydem, napisanie piosenki o tym święcie okazało się nie lada wyzwaniem. Starał się wrócić wspomnieniami do czasów kiedy był nastoletnim chłopcem, przypomnieć jak to było, co czuł, gdy sąsiedzi na swoich posesjach ustawiali choinki przyozdobione różnymi gadżetami, gdy uliczne drzewa w Nowym Jorku i Los Angeles były przyozdobione kolorowymi lampionami. Starał się, ale wyznając zupełnie inną religię, nie czuł klimatu Świąt Bożego Narodzenia i trudno mu było odtworzyć ten klimat zarówno w słowie pisanym, jak też w zapisie nutowym. Szło więc to wszystko dość opornie i wciąż czuł, że wynik końcowy tego przedsięwzięcia, nie jest tym, czego oczekiwał. Temat poszedł więc na pewien czas do szuflady i oczekiwał na nowe przemyślenia, pomysły lub przedstawienie go komuś, kto czuł atmosferę tej chwili. W tym samym mniej więcej czasie scenarzyści filmowi Claude Binyon i Elmer Rice zakończyli pracę nad scenariuszem do nowego filmu, który nosił roboczy tytuł Holiday Inn (polski tytuł Świąteczna Gospoda). W zamyśle film był po części dramatem, komedią, romansem i musicalem. W maju 1940 roku wytwórnia filmowa Paramount Pictures przyjęła scenariusz do realizacji i rozpoczęła poszukiwania muzyka mogącego napisać piosenki, które mieli wykonywać aktorzy zatrudnieni do realizacji scenariusza filmowego. Wśród tych aktorów znalazły się gwiazdy dużego ekranu tamtych lat: Bing Crosby, Fred Astaire, a także Marjorie Reynolds i Virginia Dale. Na reżysera filmu wybrano Marka Sandricha. Według scenariusza film opowiadał o trójce przyjaciół: Jim Hardy (rola Binga Croby’ego), Ted Hanover (rola Freda Astaire’a), Lila Dixon (rola Virginii Dale). Jest jeszcze ta czwarta Linda Mason, którą zagrała Marjorie Reynolds. Jim, Ted i Lila tworzą nowojorski tercet taneczno-wokalny. Obydwaj mężczyźni kochają piękną Lilę i pragną ją poślubić. Jim oferuje jej sielankowe życie na wsi, natomiast Ted kusi dziewczynę wizją szybkiego rozwoju kariery. Lila decyduje się na kontynuowanie kariery. Zrozpaczony Jim wycofuje się z zawodu i postanawia, że sam zamieszka na wsi. Niestety jego życie szybko go rozczarowuje. W Wigilię Bożego Narodzenia zjawia się w Nowym Jorku, by przedstawić swoim przyjaciołom nowy pomysł - chce przekształcić swoją posiadłość w gospodę, czynną tylko w święta. I nie koniecznie mają to być Święta Bożego Narodzenia, ale także Independence Day (czyli Święto Niepodległości Stanów Zjednoczonych - 4 lipca), czy też Thanksgiving Day (czyli Święto Dziękczynienia – każdy czwarty czwartek miesiąca listopada). I tu właśnie pojawia się zbieżność projektu muzycznego Irvina Berlina i pomysłu scenariusza do filmu Holiday Inn (Świąteczna Gospoda). Nic więc dziwnego, że reżyser mający wiedzę o przedsięwzięciu Irvina Berlina, pod koniec roku 1940 zaproponował mu przygotowanie oprawy muzycznej filmu. Ten zaś propozycję przyjął, miał wszakże większą część tej oprawy napisaną, a poza tym nadarzyła się okazja, aby skonsultować te elementy muzyczne, co do jakości których nie był przekonany. Realizację zdjęć do filmu rozpoczęto w listopadzie 1941 roku. W międzyczasie, w dniu 6 grudnia 1941 roku nastąpił japoński atak na bazę morskich sił zbrojnych USA w Pearl Harbor na Hawajach. Dla całych Stanów Zjednoczonych atak ten był szokiem. Dla Irvina Berlina również. To go zainspirowało do zajęcia się nieskończoną piosenką o Bożym Narodzeniu. Miał na ten temat wiele przemyśleń i doszedł do wniosku, że utwór ten powinien zawierać w sobie ciepło motywujące amerykańskich żołnierzy do rozprawienia się ze złem świata, które doprowadzając do zawieruchy wojennej, sprowadziło na wszystkich ludzi na świecie ogrom nieszczęść. Dzięki tej motywacji dokończył swój pomysł. W trakcie kręcenia zdjęć do filmu Holiday Inn doszło do spotkania Irvina Berlina z Bingiem Crosby, który miał być w filmie głównym wykonawcą utworu White Christmas. Ten po zapoznaniu się z tekstem i melodią nie ośmielił się wnosić jakichkolwiek poprawek, uznając tym samym, że to co zostało stworzone przez Berlina, pasuje zarówno do jego roli, jak też do treści scenariusza. Kręcenie zdjęć do filmu zakończono na przełomie lutego i marca 1942 roku. Premiera filmu odbyła się w sierpniu 1942 roku w Paramount Theatre w Nowym Jorku. To był olbrzymi sukces zarówno w samych Stanach Zjednoczonych, jak również w walczącej z Niemcami Wielkiej Brytanii. Film okazał się być najbardziej kasowym ze wszystkich, jakie wyprodukowano do tego momentu. Powszechnie spodziewano się, że najpopularniejszym utworem zamieszczonym w tym filmie będzie piosenka Be Careful, It's My Heart (Uważaj, To Moje Serce). Jednak w październiku 1942 roku na listach przebojów w Stanach Zjednoczonych znalazła się piosenka White Christmas i pozostała na nich przez kolejnych jedenaście tygodni. W roku 1943 Amerykańska Akademia Filmowa uhonorowała to nagranie nagrodą Oscara w kategorii Najlepsza Piosenka Filmowa w roku 1942. Pod koniec II Wojny Światowej singiel z zapisem White Christmas był najlepiej sprzedającą się płytą. Piosenka znalazła się ponownie na listach przebojów w okresie przedświątecznym w latach 1945 do 1947. Najbardziej znaną wersją jest ta nagrana przez Binga Crosby’ego w roku 1942. Sprzedała się ona na całym świecie i ilości około 30 milionów egzemplarzy i została uznana za najlepiej sprzedający się singiel w każdej kategorii muzycznej aż do roku 1998, kiedy to rekord ten pobiło nagranie Eltona Johna Candle In The Wind, które było hołdem złożonym przez piosenkarza dla księżnej Diany. Jednak zapis fonograficzny dokonany przez Binga Crosby’ego z roku 1942 sprzedał się w nakładzie dodatkowych kilkunastu milionów egzemplarzy w licznych albumach płytowych, w tym w ramach jego bestsellerowej płyty Merry Christmas, która została po raz pierwszy wydana w formie longplaya w 1949 roku. I tak oto, nagranie White Christmas, obok utworu Jingle Bells, stało się najbardziej popularną komercyjną piosenką okresu bożonarodzeniowego nie tylko w Ameryce, ale także na całym świecie. Według Amerykańskiego Stowarzyszenia Kompozytorów, Autorów i Wydawców (ASCAP), piosenka ta do czasów nam współczesnych, wykonywana była przez ponad 500 różnych wykonawców, w kilkudziesięciu językach z całego świata. Wśród tych wykonawców można znaleźć między innymi takie nazwiska i nazwy zespołów jak: Frank Sinatra, Elvis Presley, The Beatles, The Beach Boys, Dean Martin, Bob Marley, Bob Dylan, Boney M i wielu innych. Aranżacja tej piosenki była przerabiana też na różne style muzyczne - od pop poczynając, a na heavy metal kończąc. W polskiej wersji językowej piosenkę tą nagrał między innymi Krzysztof Krawczyk. Jak sadzę, spośród kilkunastu innych polskich wykonań, właśnie ta wersja jest najbardziej znana. krzada1956 06.12.2013 r.

Christmas At The Movies, Cztery Gwiazdki, Ekspres polarny, Białe Boże Narodzenie, Blue Skies, Nomadland, Gospoda świąteczna, Cudowne lata (1988) Sezon 2